Το tagging είναι μεταδοτικό

Μετά από ....αμέτρητες πιέσεις (με tagαραν 32bitος, javapapo και ka8y), συνεχίζω το χαζοχαρούμενο αυτό παιχνιδάκι (ε ρε παλιμπαιδισμός στην blogόσφαιρα).

5 πράγματα για την αφεντομουτσουνάρα μου που δεν ξέρετε και δεν νομίζω ότι θέλετε να μάθετε:

• Στα 9 μου παραλίγο να με λιώσει ένα λεωφορείο των ΚΤΕΛ, όταν πέρασα τρέχοντας τον κεντρικό δρόμο ενός χωριού χωρίς να κοιτάξω αριστερά-δεξιά. Ο λόγος ήταν το μπουλντόγκ που με κυνηγούσε. Για χρόνια, έβλεπα σκυλί και άλλαζα πεζοδρόμιο.
• Κόλλησα με την ροκ όταν, πιτσιρίκος ακόμα, είδα στο MTV το video clip του Calling Elvis των υπέροχων Dire Straits.
  
• Δεν ξέρω να μαγειρεύω, δεν ξέρω να πλένω, δεν ξέρω να σιδερώνω. Ξέρω να συμμαζεύω, σκουπίζω, σφουγγαρίζω, αλλά το αποφεύγω :) Μου έχουν πει όμως ότι κάνω καλό φραπέ...
• Η πρώτη μου δουλειά ήταν ...σερβιτόρος σε συνοικιακό net cafe της συμφοράς. Με διαφορά η πιο ευχάριστη δουλειά που έχω κάνει μέχρι τώρα - κι ας δούλευα 10 και 11 ώρες, μέχρι το ξημέρωμα.
• Μικρός ήθελα να γίνω αρχαιολόγος. Μετά αποφάσισα να περάσω στην σχολή Ικάρων. Ευτυχώς για την ελληνική ιστορία και αεροπορία, κατέληξα στο τμ. Πληροφορικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, έπεσε το επίπεδο του greek I.T....
  

Και επειδή η βλακεία είναι μεταδοτική, ταγκάρω τους παρακάτω:
το ροζ μωρό - nenyaki
da bro - itsomp
ο μουσικός ηρακληδέας - sstef
η ξενιτεμένη - pixie
η παρδαλοπρόεδρος - winnie