Ticking away the moments that make up a dull day...

Ε δεν μπορείς λίγο να χαρείς. Κάτι θα συμβεί για να σε βγάλει από τον δρόμο σου.

Να, όπως που.χου. μπορεί να συμβεί να κάνεις overwrite το αρχείο που πρέπει να παραδώσεις την επόμενη μέρα και να χάσεις κόπους 3-4 ημερών. Χωρίς backup. Τι κάνεις; Καρφώνεις το καλαμάκι του φραπέ σε κεντρική αρτηρία που δεν εμποδίζει την πληκτρολόγηση και αρχίζεις την ολονυχτία.

Φυσικά ο νόμος του Murphy, είναι σαν τον ταχυδρόμο, χτυπάει πάντα δυο φορές. Έτσι, γύρω στις 2 ώρες πριν παραδώσεις το project, κολλάει ο υπολογιστής και χάνεις την τελευταία σελίδα πυκνογραμμένου κειμένου, την ψυχραιμία σου και μερικά χρόνια από την ζωή σου.

Τα παραδείγματα είναι εντελώς (μα ΕΝΤΕΛΩΣ) τυχαία και δεν μου συνέβησαν χθες και προχθές που έπρεπε να παραδώσω το άρθρο για το περιοδικό (και το οποίο μου έφαγε σχεδον όλα τα απογεύματα της τελευταίας βδομάδας).

Φήμες ότι παρήγγειλα αφίσα που αναγράφει "Jesus saves, Buddha keeps a backup" κρίνονται ως κακοήθεις. Δεν έχω άδειο τοίχο για να την βάλω. Χμμμ, το μπλουζάκι δεν είναι άσχ... εε τι λέγαμε;

Για την συναυλία του Roger Waters λέγαμε.

Μήπως είχε τον τελειότερο ήχο σε συναυλία ever; Μήπως; Ο άνθρωπος έβαλε surround ηχεία περιμετρικά του συναυλικού χώρου. Έστησε και δυο οθόνες (η δεύτερη κάλυψε την πρώτη στο second part της συναυλίας) και μας έδειχνε τα clipάκια σχετικά με το κάθε τραγούδι. Στο πρώτο part ακούσαμε τραγούδια από διάφορες δουλειές του, είτε σόλο είτε με τους Pink Floyd, ενώ στο δεύτερο έπαιξε όλο το Dark Side of the Moon. Και φυσικά, επειδή αυτά δεν μας έφτασαν, ο Roger ξανανέβηκε στην σκηνή, έπαιξε Happiest Days of our Lives και στο καπάκι, φυσικά, Another Brick in the Wall (part 2) και τελείωσε με το Comfortably Numb, όπου έγινε χαμός.

Απολογισμός:
50 ευρώ εισητήριο (έκαστος) + καφέδες + βενζίνες (σχεδόν 2 ντεπόζιτα) + διόδια + junk food.
940 χιλιόμετρα μέσα σε 15 ώρες + 3 ώρες συναυλία + 1 ώρα και κάτι για να φτάσουμε από το Terravibe στο αυτοκίνητο με τα πόδια (όταν λέμε κόσμοσυρροή, το εννοούμε).
4 χιλιόμετρα περπάτημα πήγαινε και άλλα τόσα το έλα για την διαδρομή Terravibe-αυτοκίνητο (το οποίο το είχαμε παρκάρει επάνω στην Εθνική Οδό).
Όλη την επόμενη μέρα αισθανόμουν σαν ζόμπι γιατί κοιμήθηκα 2 ώρες πριν πάω στην δουλειά.

Αλλά το να ακούς 20.000 κόσμο να τραγουδάνε το Wish You Here... priceless...

...see you on the dark side of the moon...