Κουνάει το πλοίο...

Οι bloggers έχουμε ακούσει τα εξ’ αμάξης τον τελευταίο καιρό από τις εφημερίδες. Τι κομπλεξικούς μας είπανε, τι αναλφάβητους μας είπανε ( ή μήπως «ήπαναι»; Δαιν ξαίρο, ίμε κε αναλφάβιτως), εγωκεντρικούς που ψάχνουμε την επιβεβαίωση μας είπανε, αα να μην ξεχάσω ότι πρέπει να ψάξεις μέσα στα αμέτρητα σκουπίδια για να βρεις κάτι που αξίζει (εκκενώσεις βόθρων «ο Αχόρταγος»), κακομοιριασμένους, φύτουλες κολλημένους στους υπολογιστές, ανέραστους (αγάμητους ήθελα να γράψω :Ρ) και πάει λέγοντας...

‘Η μήπως... «λαίγωντας» ;

Για να το λένε αυτοί, κάτι θα ξέρουν. Αν μη τι άλλο, οι δημοσιογράφοι τα ξέρουν όλα.

Όπως το βλέπω εγώ (υποθέτω ότι για να διαβάζεις το blog μου, σε ενδιαφέρει η γνώμη μου), το blog είναι η μετεξέλιξη της μόνιμης προσωπικής στήλης που έχει κάποιος δημοσιογράφος στην εφημερίδα. Εκεί υποτίθεται ότι εκθέτει τις προσωπικές του απόψεις για κάποιο γεγονός που απασχολεί την επικαιρότητα.

Καίριες διαφορές: ο blogger δεν πληρώνεται. Το κάνει γιατί γουστάρει και γιατί έχει ανάγκη να εκφράσει τις απόψεις του. Δεν το κάνει για εμπορικούς/οικονομικούς σκοπούς.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα προσωπικά blogs είναι προσωπικά, δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, δεν παίρνουν γραμμή από «τους πάνω». Και μη μου πείτε, κύριοι δημοσιογράφοι, ότι οι εφημερίδες είναι ανεξάρτητες και τέτοιες αηδίες, δεν είμαστε ηλίθιοι (είπαμε, κομπλεξικοί, ψωνάρες, ανωρθώγραφη, αγαμ... ανέραστοι, αλλά όχι ηλίθιοι).

Από ότι φαίνεται όμως, οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να αποδεχθούν τις αλλαγές των καιρών. Τα ΜΜΕ, από την εποχή που ο Γουτεμβέργιος μουτζούρωνε χαρτιά στο πιεστήριο, επιτελούσαν το έργο τους χωρίς feedback. Έδιναν πληροφόρηση στον κόσμο, αλλά δεν λάμβαναν πληροφόρηση από τον κόσμο. Τώρα όμως ο κόσμος επιστρέφει πληροφορία (το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου σε πλήρη ισχύ), αλλά... δεν είναι αυτή που περίμεναν τα ΜΜΕ. Ο κόσμος κατέχει περισσότερη γνώση στα χέρια του, είναι σε καλύτερη θέση να κρίνει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, και πλέον έχει και την δυνατότητα να εκφέρει την κρίση του, να την δημοσιεύσει.

Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, η σχέση MME - κοινό είναι αμφίδρομη.

Κύριοι δημοσιογράφοι, πάντα είχαμε κακή γνώμη για τα ΜΜΕ, αλλά τώρα μας δόθηκε η δυνατότητα να την αναρτήσουμε μπροστά στα μάτια του κάθε ενδιαφερόμενου. Προσαρμοστείτε όσο είναι καιρός.

Αλλά ακόμα και αν κάποιο blog δεν είναι "ειδησεογραφικού περιεχομένου", παραμένει blog = weblog = web log = δικτυακό ημερολόγιο. Όλοι έχουν την ανάγκη να βγάλουν τα εσώψυχά τους κάπου. Κάποιος αναφέρεται στην προσωπική του ζωή σε ένα μέσο όπως το Ίντερνετ, εντάξει, μπορεί να είναι ανώφελο/ανόητο/δεν εξυπηρετεί ενημερωτικό σκοπό/οτιδήποτε, αλλά μαγκιά του, γιατί σε τελική ανάλυση κάποιοι το διαβάζουν. Εξυπηρετεί την επικονωνία μεταξύ ανθρώπων, έστω και ασύγχρονη. Αυτό που θα έπρεπε να σας προβληματίσει είναι ότι κάποια τέτοια blogs έχουν φανατικούς και πολλούς αναγνώστες χωρίς να χρειάζεται να συμπεριλάβουν στην συσκευασία 1 βιβλίο από τους κλασσικούς, 3 DVD και 5 ένθετα.

Και μην ξανακούσω για ανορθόγραφους bloggers. Ξέρουμε τι υπερωρίες χτυπάει ο ορθογράφος του Word στα γραφεία σας...