Πάει και ο Ιούνης.

Μήνας ήταν και πέρασε. Και τι μήνας. Ο πρώτος στην δουλειά.

Αργή αλλά σταθερή η προσαρμογή. Τώρα που όλοι οι πρώην συμφοιτητές-νυν εκπαιδευτικοί κουνάνε το μαντίλι στην σχολική χρονιά, μερικοί χώνονται πιο βαθιά στο τούνελ. Δεν πειράζει, επιλογές είναι αυτά, δεν γίνεται να γίνουμε όλοι δάσκαλοι, κάποιοι πρέπει να στηρίξουν τον ιδιωτικό τομέα :)

Το σημαντικό είναι ότι τελείωσε ο μήνας και ήρθε ο καιρός να πέσει ο πρώτος μισθός. Αυτό πραγματικά το περιμένω εδώ και μέρες με ανυπομονησία (σε λίγο θα δηλώσω πτώχευση). Δυστυχώς, ο εργοδότης πληρώνει -μέσω τραπέζης- κάθε 1η του μηνός, για τον Ιούλιο η 1η πέφτει Σάββατο, άρα θα δω το χρώμα του χρήματος δυο μέρες αργότερα.

Πέρα από την προσαρμογή στην δουλειά, ο μήνας πέρασε αδιάφορα εώς βαρετά και μελαγχολικά. Λίγες οι έξοδοι και τα καφεδάκια με την παρέα, ακόμα και το Clocks μας έχασε και δεν μπόρεσε να μας τρίψει στα μούτρα ο Derek το iBook του και να γελάσει με τον πόνο μας. Ή σπίτι και λιώσιμο, ή στο laptop της Nenya να παιδευόμαστε με την Access στην αρχή, με το Matlab μετά. Υπήρχε όμως ο Roger Waters. Ααα, όλα κι όλα, αυτά τα πράγματα δεν ξεχνιούνται.

Πάει και ο Ιούνης. Δεν βαριέσαι... εμείς να ?μαστε καλά...

Άντε και καλό μας μήνα!