Πάντα μέσα στα πλαίσια του project, είπαμε να κάνουμε μια χαλαρή συνάντηση με τα παιδιά της ομάδας, απαιτείται κιόλας από τον κανονισμό να έχουμε 2-3 ώρες team-building activities, έτσι, για το to-know-us-better (του νόου ας μπέτα!).
Οπότε... καταλήξαμε στην pub που λειτουργεί (από φοιτητές) μέσα στο κτίριο της σχολής. Το κτίριο στεγάζει τα IT τμήματα, οπότε, πολύ επιτυχημένα, το όνομα της pub είναι... "foobar". Μια Guiness στο χέρι και ...skål!
Παρένθεση: το KTH, και υποθέτω και τα υπόλοιπα πανεπιστήμια, διαθέτουν κάποιους χώρους (έως ολόκληρα κτίρια) στον φοιτητικό σύλλογο για να προσφέρει (ο σύλλογος) κάποιες υπηρεσίες και δραστηριότητες. Οι εν λόγω υπηρεσίες/δραστηριότητες περιλαμβάνουν (απ'ότι έχω δει τώρα): κυλικείο, εστιατόριο, pub, βιβλιοθήκη, αναγνωστήρια, μαθήματα χορού, μαθήματα μουσικής, μαθήματα μαγειρικής, πάρτυ, σεμινάρια, job fairs. Τι λείπει; Οι παρατάξεις. Μουαχαχα. Get my point? ;)
Ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι Σουηδοί δεν είναι ψυχροί, δεν είναι κρυόκωλοι, δεν είναι ότι άλλο σχετικό μπορεί να σκεφτείτε. Ναι, είναι ντροπαλοί, θέλουν λίγο τον χρόνο τους για να ανοιχτούν και να νιώσουν άνετα με τον άλλον, αλλά μετά από έναν και κάτι μήνα που δουλεύουμε μαζί, έχει αποδειχτεί ότι είναι εξαιρετικοί για παρέα, χαβαλέ και γέλια. Και μάλιστα χωρίς καν να πιούνε.
(όχι ότι δεν πίνουν. Άλλο θέμα αυτό.)
Λοιπόν, δύο interesting facts που ψάρεψα από την συζήτηση μεταξύ γέλιου και μπύρας.
Μετά τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους το 2000, το κράτος έκοψε μαχαίρι την χρηματοδότηση στην σουηδική εκκλησία. Πλέον, τα μόνα έσοδα της εκκλησίας τους είναι η υποχρεωτική συνδρομή που πληρώνουν όσοι δηλώνουν επίσημα ότι είναι μέλη του σώματος της Εκκλησίας. Το φαντάζεστε αυτό στην Ελλάδα; Πείνα καταραμένη λέμε. Ξαφνικά όλοι οι παπάδες θα αδυνατίσουν. Προβλέπω μανουάλια και κρεμαστούς σταυρούς στο ebay. Όνειρο.
Ένας από τους "καήμους" των Σουηδών συμφοιτητών μου (και πολλών αν κατάλαβα καλά), είναι ότι ...δεν τους επιτρέπεται να αισθάνονται Σουηδοί. Είναι, λέει, "κοινωνικά κατακριταίο". Ο κόσμος και οι πολιτικοί έχουν παγιδευτεί μέσα στην γραμμή ουδετερότητας που ακολουθεί η χώρα, σε σημείο που αποφεύγουν οποιαδήποτε επίδειξη εθνικής ταυτότητας, ώστε να μην θεωρηθούν εθνικιστές. Για εμάς, οι δωδεκαθεϊστές μπορεί να είναι γραφικοί/παράξενοι/πραγματικότητα, για αυτούς οι "Βαλχαλιστές" (τελείως αδόκιμος όρος) είναι ...ένα βήμα πριν τον ναζισμό. Δεν υπάρχουν εθνικές γιορτές και θρησκευτικές αργίες (μόνο κάτι ελάχιστες) διότι it's not neutral (π.χ. δεν μπορείς να έχεις ανεξιθρησκεία με χριστιανικές αργίες). Από την μία, είναι καλό, έχουν να υποφέρουν λιγότερους εθνικόφρονες λακαμάδες σε σχέση με εμάς. Από την άλλη, απορείς πως μένει ενωμένη και καταφέρνει να προοδεύει αυτή η χώρα...