Woodstock stories

Με λίγο ψάξιμο και διάβασμα, συνειδητοποιείς ότι το Woodstock, παρ'όλο που είναι από τα πιο κομβικά σημεία στην σύγχρονη μουσική ιστορία, ήταν ένα από τα χειρότερα φεστιβάλ στον κόσμο.

Οι οργανωτές ήταν κορυφαία λαμόγια - παρ'όλο που περίμεναν 250.000 θεατές, είχαν κλείσει τον χώρο υποσχόμενοι στον ιδιοκτήτη του χώρου ότι δεν θα είχαν πάνω από 50.000 θεατές. Τελικά κόπηκαν 150.000 εισιτήρια. O όχλος διογκώθηκε άμεσα και από κάποιο σημείο και μετά, απλά κατέβασαν τους φράχτες για να μην γίνουν φασαρίες. Υπολογίζεται ότι με τους "τζαμπατζήδες", το σύνολο έφτασε τους 500.000 θεατές. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι σε ένα χωράφι!

Τα λαμόγια/οργανωτές, κυνηγώντας στεγνά το κέρδος, είχαν καλύψει τις ελάχιστες δυνατές ανάγκες. Το φαγητό τελείωσε την πρώτη μέρα, ενώ οι τουαλέτες ήταν ελάχιστες - κάποιοι λένε για 3 τουαλέτες ανά 10.000 άτομα.

Η οργάνωση πήγαινε σταδιακά από το κακό στο χειρότερο. Η λαοθάλασσα είχε σταματήσει την κυκλοφορία της τριγύρω περιοχής, με αποτέλεσμα κάποια συγκροτήματα να έρχονται με στρατιωτικά ελικόπτερα στον συναυλιακό χώρο (τι ειρωνία...), η βροχή μετέτρεψε το χωράφι σε μια λασποθάλασσα και προκαλούσε προβλήματα στα μηχανήματα και τα όργανα. Για παράδειγμα, στην εμφάνιση των Ten Years After, η υγρασία ήταν ο λόγος που ξεκουρδίζονταν οι κιθάρες τους συνεχώς και που τα μηχανήματα κατάφεραν να βιντεοσκοπήσουν/ηχογραφήσουν μόνο ΕΝΑ τραγούδι.

"This is a thing called I'm Going Home"

Α ναι, υπήρχαν δύο καταγεγγραμένοι θάνατοι. Ένας από overdose ηρωΐνης (μόνο ένας!). Ο άλλος... πατήθηκε από τρακτέρ την ώρα που κοιμόταν. Ο οδηγός του τρακτέρ τον πάτησε γιατί "δεν τον είδα μέσα στην λάσπη". Υπάρχουν μαρτυρίες για τρίτο θάνατο, από σκωλικοειδίτιδα, που δεν πρόλαβε να μεταφερθεί σε σταθμό πρώτο βοηθειών άμεσα. Επίσης, δύο γέννες (η μία σε αυτοκίνητο κολλημένο στην κίνηση που προκάλεσε η προσέλευση του κόσμου) και τέσσερις αποβολές.

Οι αλλαγές στο πρόγραμμα ήταν συνεχείς και ξαφνικές και το αποτέλεσμα ήταν χαοτικό. Το συγκρότημα του Carlos Santana υποτίθεται ότι είχαν κανά τρίωρο πριν ανέβουν στην σκηνή και το έριξαν στα χάπια - μέχρι που τους κάλεσαν εκτάκτως να παίξουν πολύ νωρίτερα (και ακόμα υπό την επήρρεια). Ο Carlos έπαιζε και από μέσα του προσευχόταν να μην τα σκατώσει.

"It's called Soul Sacrifice"

Η Janis Joplin ανέβηκε καθυστερημένα στην σκηνή, στις 2 τα μεσάνυχτα, αναρωτώμενη πως την παλεύουν οι θεατές.

"How are you out there? ...You stayin' stoned, you got enough water and place to sleep and everything?"

Οι Jefferson Airplane, το κορυφαίο όνομα της ψυχεδελικής σκηνής, θα έκλειναν την πρώτη μέρα των συναυλιών, αλλά τελικά εμφανίστηκαν στις 8 το πρωί της επόμενης, ξυπνώντας τους θεατές.

"Good morning people!"

Βέβαια, το κοινό που ξύπνησαν οι Jefferson Airplane είχε κλείσει μάτι μόνο για δύο ώρες, αφού στις 6 το πρωί κατέβηκαν από την σκηνή οι The Who.

"We knew we were gonna come back to do it... yeah, sorry"

Ακόμα και η κορυφαία στιγμή του Woodstock, η εμφάνιση του Jimi Hendrix, ήταν στα πρόθυρα της αποτυχίας. Αντί να κλείσει το βράδυ της Κυριακής ως το μεγάλο όνομα της διοργάνωσης, ο Hendrix εμφανίστηκε την Δευτέρα στις 9 το πρωί, όταν οι περισσότεροι θεατές είχαν ήδη φύγει (προφανώς, αφού η τελευταία μέρα ήταν η Κυριακή). Μια χορδή στην κιθάρα του Hendrix έσπασε στην μέση του "Red House". Το χειρότερο όλων όμως ήταν η ίδια η μπάντα: ο Hendrix μόλις είχε διαλύσει την προηγούμενη μπάντα του (The Jimi Hendrix Experience) και για το Woodstock σχημάτισε τους Gypsy Suns and Rainbows, αυτό που όλοι αποκαλούν την χειρότερη μπάντα του. Η μπάντα ήταν τόσο νέα που είχαν κάνει με το ζόρι δυο πρόβες, και έπαιζαν αρκετά χάλια - από ένα σημείο και μετά ο Hendrix τους άφηνε όσο γίνεται περισσότερο στην άκρη και το έριχνε στους σόλο αυτοσχεδιασμούς.

"Villanova Junction", προς το τέλος του σετ.

Προσέξτε την ελάχιστη συμμετοχή της υπόλοιπης μπάντας, αλλά και το πως δίνει οδηγίες ο Hendrix συνεχώς.

Με λίγα λόγια, αν δεν υπήρχαν οι μνημειώδεις εμφανίσεις των πραγματικά κορυφαίων ονομάτων της μουσικής που έσωσαν τον κώλο των διοργανωτών, θα θυμόμασταν όλοι το Woodstock ως "τριήμερο μισού μύριου ανθρώπων μέσα σε λάσπες".

Κάποιοι θα αναφέρουν (και πολύ σωστά) ότι το πνεύμα του Woodstock ήταν η επανάσταση, το κίνημα των λουλουδιών, της ειρήνης, της αδελφοσύνης κλπ κλπ. Κρίμα που αυτό ισχύει μόνο για τους ταλαίπωρους θεατές. Άσκηση προς τον αναγνώστη: ψάξε να βρεις τις αμοιβές των συγκροτημάτων. Όλοι ζήτησαν λεφτά. Ακόμα και οι Grateful Dead, οι πιο χίπηδες απ' όσους εμφανίστηκαν, τα ήθελαν προκαταβολικά.

Bonus link: δείτε ποιοι απέρριψαν την πρόσκληση να παίξουν στο Woodstock.