"Ο Έλληνας που κατέκτησε το Facebook!"
Μαγκιά του, και στα δικά μας οι λεύτεροι, κλπ κλπ, αλλά κάποιος να εξηγήσει στα ελληνικά ΜΜΕ ότι:
- το Facebook δεν είναι η μόνη εταιρία τεχνολογίας.
- το Facebook δεν είναι καν η μεγαλύτερη εταιρία τεχνολογίας.
- ο Γιώργος δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Έλληνας που δουλεύει σε εταιρία τεχνολογίας στο εξωτερικό.
- στανταράκι ότι δεν είναι καν ο μόνος Έλληνας στο Facebook.
Το πρόβλημα με την προβολή του θέματος είναι η γωνία προσέγγισης. Από την μία, η "έκπληξη" με την οποία το αντιμετωπίζουν (γουάου δεν ξάναγινε κλπ). Αυτό που μου περνάει αυτή η προσέγγιση είναι μιζέρια και κόμπλεξ κατωτερότητας. Με κάτι τέτοια δημουργείται η εντύπωση στον κόσμο ότι σε γενικές γραμμές είμαστε υποανάπτυκτοι και μη ανταγωνιστικοί όταν στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το IT ίσως είναι ο μόνος κλάδος στον οποίο η Ελλάδα έχει εργατικό προσωπικό άκρως ανταγωνιστικό σε σχέση με τον κόσμο και μάλιστα έχουμε αρκετά καλή φήμη. Αλλά όοοοοοοχι, προτιμάμε να ακούμε κάτι Ελ συνομωσίες περί κληρονομικής ανωτερότητας της φυλής, παρά να εκμεταλλευτούμε τέτοιους πόρους...
Η άλλη προσέγγιση που με ενοχλεί είναι ο υπερθετικός βαθμός. "Κατέκτησε". Εντάξει, με την αξία του το παιδί, αλλά αν κατάλαβα καλά junior developer ξεκινάει, δεν τον βάλανε CEO. Και ναι, οι ατέλειωτες συνεντεύξεις είναι στάνταρ πρακτικές για αυτές τις εταιρίες για όποια θέση κι αν έχεις κάνει αίτηση. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, δεν έγινε κάποια εξαίρεση για την φοβερή-τρομερή θέση που θα αναλάβει την διοίκηση του Facebook και θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Γενικά, όποιος είχε την παραμικρή εμπειρία από προσλήψεις στο εξωτερικό, ξέρει ότι δεν υπάρχει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ σπέσιαλ σε αυτό που έκανε ο Γιώργος. Είναι καλός σε αυτό που κάνει και το εκμεταλλεύτηκε χτυπώντας μια θέση σε μια μεγάλη εταιρία και όχι ας πούμε στο greek dream του Δημοσίου. Δεν ξέρω κατά πόσο όλα αυτά είναι πρωτοφανή για τους τσοπάνηδες του ελληνικού Τύπου, αλλά όπως λέει ο πατέρας μου, "τα τσαρούχια δεν κρύβονται".
Γιώργο, συγχαρητήρια, καλή συνέχεια και εις ανώτερα. Έλληνες δημοσιογράφοι, έλεος.
ΥΓ: το σουηδικό IT έχει αρκετούς Έλληνες για άνοιγμα συλλόγου. Just saying.
ΥΓ2: διαβάστε τα comments στο άρθρο, κατά προτίμηση υπό την επήρρεια αλκοόλ.
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2011
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2011
Quick review: HP Pre 3
Και ναι, μόλις ήρθε :) Διαβάστε τα specs για να συνεχίσουμε με τα υπόλοιπα εδώ.
Λίγο-πολύ όλοι έχετε διαβάσει για τον πανικό που έγινε όταν η HP αποφάσισε να σταματήσει την παραγωγή των WebOS συσκευών (Touchpad, Pre 3, Veer κλπ). Η HP σκέφτηκε ότι ήταν καλή ευκαιρία να ξεστοκάρει τις υπάρχουσες συσκευές και τις έβγαλε στο online κατάστημα της σε εξευτελιστικές τιμές. Οι συσκευές εξαφανίστηκαν σε λεπτά, η HP για κάποιο λόγο θεώρησε ότι ήταν θετικό στην εξάπλωση του WebOS (true) και έβγαλε άλλη μια φουρνιά συσκευών στο παζάρι. Η δεύτερη φουρνιά του Pre 3 ήταν το απόλυτο ξεστοκάρισμα, αφού η HP προσπάθησε να ξεφορτωθεί τις συσκευές με το γαλλικό (azerty) πληκτρολόγιο. Αυτό ακριβώς το μοντέλο πρόλαβα να αγοράσω. Για το ιστορικό, η αρχική τιμή του Pre 3 ήταν 450€, αυτό που πήρα βγήκε στα 210€ μαζί με τα μεταφορικά.
Η κατασκευή είναι πλαστική αλλά πολύ ποιοτική, με αντιολισθητική επιφάνεια. Προσωπικά, το design μου αρέσει πάρα πολύ και φαίνεται πολύ επαγγελματικό, χωρίς γυαλιστερές μεταλλικές επιφάνειες τις οποίες τις απεχθάνομαι.
Το ύψος είναι το ίδιο με το iPhone 3G, ενώ εξέχει λίγο παραπάνω στις υπόλοιπες διαστάσεις. Στο χέρι κάθεται άψογα, άνετα και χωρίς να γλυστράει.
On screen πληκτρολόγιο δεν υπάρχει, υπάρχει όμως το παραδοσιακό πληκτρολόγιο της Palm. Ο μηχανισμός είναι στιβαρός, ελάχιστη χαλαρότητα και κλειδώνει στην ανοιχτή ή κλειστή θέση με ένα ικανοποιητικό "κλακ".
Το μέγεθος του πληκτρολογίου είναι αρκετά καλό, τα πλήκτρα έχουν καλή αίσθηση και ξεχωρίζουν αρκετά ώστε τα λάθος πατήματα να είναι ελάχιστα. Βέβαια... η διάταξη azerty φτάνει από μόνη της για λάθος πατήματα αλλά τέλος πάντων. Κακά τα ψέματα, το on-screen keyboard του iPhone με έχει κακομάθει και δεν νομίζω ότι με το physical keyboard θα σπάσω ρεκόρ πληκτρολόγησης.
Τα συνοδευτικά περιφερειακά είναι ελάχιστα: ακουστικά, φορτιστής και micro-USB καλώδιο. Μικρές λεπτομέρειες ποιότητας: το καλώδιο είναι εξαιρετικής ποιότητας, περιποιημένο και έχει ακόμα και δερμάτινο δέσιμο για να το μαζεύεις. Αν βλέπεις τέτοια πράγματα σε κινητό των €450, περιμένεις κάτι πολύ περισσότερο σε κινητά μεγαλύτερης κατηγορίας.
(αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους συντρόφους με τουλάχιστον ένα χαλασμένο iPhone sync cable)
Ο φορτιστής είναι collectible από μόνος του, όχι γιατί είναι πιο ποιοτικός και μικρός από π.χ. του iPhone (δεν είναι), αλλά γιατί είναι μάλλον το μοναδικό εξάρτημα που παράγεται πλέον με το λογότυπο Palm.
Τα ακουστικά δεν φαίνεται να είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά έχουν μια απίστευτη λεπτομέρεια: μια μικρή μαγνητική επιφάνεια στο κάθε ακουστικό έτσι ώστε να κολλούν μεταξύ τους και να μην μπερδεύονται τα καλώδια.
Η κάμερα έχει καλά specs, τραβάει και HD video, αλλά μέχρι εκεί.
Στα ενδότερα...
Το Pre 3 είναι μια σβέλτη συσκευή, αλλά για να είμαι ειλικρινής περίμενα μια συσκευή στα 1,4GHz να είναι αστραπιαία συνεχώς και όχι να παρουσιάζει στιγμαίες καθυστερήσεις. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει χώρος για software optimization.
Σε κάθε OS υπάρχουν στοιχεία που υπερέχουν του ανταγωνισμού και στοιχεία που θα έπρεπε να τα αντιγράψουν από αλλού. Το WebOS δεν είναι εξαίρεση. Τα notifications και το multitasking είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ, τέλος. Το Synergy είναι το πολυεργαλείο που μαζεύει email accounts, IM accounts, ρυθμίσεις, apps κλπ μέσα σε ένα user account το οποίο συγχρονίζει με όλες τις WebOS συσκευές που διαθέτεις (από 0 ως 1 όπως πάει το πράμα...). Το messaging κομμάτι έχει εργοστασιακή υποστήριξη για SMS, MMS, Google Talk, MSN, AIM, Yahoo! και (drum roll) Skype, όλα σε άψογο integration με το κινητό.
Το Skype συγκεκριμένα είναι το σύστημα της συσκευής για video calls, με όλα τα καλά όμως της ενσωμάτωσης μέσα στο OS. Κάνεις/λαμβάνεις κλήσεις, βίντεο κλήσεις, chat messages και το κεράσακι στην τούρτα, το webOS σε ρωτάει κάθε φορά που κάνεις κλήση εξωτερικού αν θέλεις να καλέσεις μέσω του carrier ή του Skype.
Αρνητικά στοιχεία υπάρχουν. Το copy-paste του iPhone είναι ακόμα το καλύτερο που έχω δει, το ίδιο και ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείς τον κέρσορα μέσα στο κείμενο (με τον μεγενθυντικό φακό). Από πλευράς localization, το WebOS είναι ακόμα στα επίπεδα του iOS πριν 3 χρόνια: υποστήριξη για ελάχιστες χώρες, ελάχιστα διεθνή πληκτρολόγια (όχι, δεν έχει ελληνικό)...
...και το χειρότερο στοιχείο μάλλον είναι το App Catalog. Με εξαίρεση ελάχιστες χώρες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι υπόλοιποι έχουμε πρόσβαση μόνο στις free εφαρμογές. Δεδομένου ότι ούτως ή άλλως το App Catalog είναι μικροσκοπικό σε σχέση με το App Store ή το Android Market, αυτό σημαίνει ότι μένουν ακόμη λιγότερες διαθέσιμες εφαρμογές.
Α ναι, υπάρχει και το θεματάκι της υποστήριξης. Η HP αποφάσισε ότι δεν θα ξαναφτιάξει WebOS συσκευές και αυτό αφήνει το μικρό μερίδιο των WebOS χρηστών στον αέρα.
Περισσότερα συμπεράσματα στις επόμενες μέρες, καθώς καλά-καλά δεν έχω κλείσει ακόμα 6 ώρες με το Pre 3 στα χέρια μου.
Αυτά από τις πρώτες ώρες συμβίωσης με το Pre 3. Για κλείσιμο, ένα μικρό video demo από αποτυχημένες λήψεις.
Λίγο-πολύ όλοι έχετε διαβάσει για τον πανικό που έγινε όταν η HP αποφάσισε να σταματήσει την παραγωγή των WebOS συσκευών (Touchpad, Pre 3, Veer κλπ). Η HP σκέφτηκε ότι ήταν καλή ευκαιρία να ξεστοκάρει τις υπάρχουσες συσκευές και τις έβγαλε στο online κατάστημα της σε εξευτελιστικές τιμές. Οι συσκευές εξαφανίστηκαν σε λεπτά, η HP για κάποιο λόγο θεώρησε ότι ήταν θετικό στην εξάπλωση του WebOS (true) και έβγαλε άλλη μια φουρνιά συσκευών στο παζάρι. Η δεύτερη φουρνιά του Pre 3 ήταν το απόλυτο ξεστοκάρισμα, αφού η HP προσπάθησε να ξεφορτωθεί τις συσκευές με το γαλλικό (azerty) πληκτρολόγιο. Αυτό ακριβώς το μοντέλο πρόλαβα να αγοράσω. Για το ιστορικό, η αρχική τιμή του Pre 3 ήταν 450€, αυτό που πήρα βγήκε στα 210€ μαζί με τα μεταφορικά.
Η κατασκευή είναι πλαστική αλλά πολύ ποιοτική, με αντιολισθητική επιφάνεια. Προσωπικά, το design μου αρέσει πάρα πολύ και φαίνεται πολύ επαγγελματικό, χωρίς γυαλιστερές μεταλλικές επιφάνειες τις οποίες τις απεχθάνομαι.
Το ύψος είναι το ίδιο με το iPhone 3G, ενώ εξέχει λίγο παραπάνω στις υπόλοιπες διαστάσεις. Στο χέρι κάθεται άψογα, άνετα και χωρίς να γλυστράει.
On screen πληκτρολόγιο δεν υπάρχει, υπάρχει όμως το παραδοσιακό πληκτρολόγιο της Palm. Ο μηχανισμός είναι στιβαρός, ελάχιστη χαλαρότητα και κλειδώνει στην ανοιχτή ή κλειστή θέση με ένα ικανοποιητικό "κλακ".
Το μέγεθος του πληκτρολογίου είναι αρκετά καλό, τα πλήκτρα έχουν καλή αίσθηση και ξεχωρίζουν αρκετά ώστε τα λάθος πατήματα να είναι ελάχιστα. Βέβαια... η διάταξη azerty φτάνει από μόνη της για λάθος πατήματα αλλά τέλος πάντων. Κακά τα ψέματα, το on-screen keyboard του iPhone με έχει κακομάθει και δεν νομίζω ότι με το physical keyboard θα σπάσω ρεκόρ πληκτρολόγησης.
Τα συνοδευτικά περιφερειακά είναι ελάχιστα: ακουστικά, φορτιστής και micro-USB καλώδιο. Μικρές λεπτομέρειες ποιότητας: το καλώδιο είναι εξαιρετικής ποιότητας, περιποιημένο και έχει ακόμα και δερμάτινο δέσιμο για να το μαζεύεις. Αν βλέπεις τέτοια πράγματα σε κινητό των €450, περιμένεις κάτι πολύ περισσότερο σε κινητά μεγαλύτερης κατηγορίας.
(αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους συντρόφους με τουλάχιστον ένα χαλασμένο iPhone sync cable)
Ο φορτιστής είναι collectible από μόνος του, όχι γιατί είναι πιο ποιοτικός και μικρός από π.χ. του iPhone (δεν είναι), αλλά γιατί είναι μάλλον το μοναδικό εξάρτημα που παράγεται πλέον με το λογότυπο Palm.
Τα ακουστικά δεν φαίνεται να είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά έχουν μια απίστευτη λεπτομέρεια: μια μικρή μαγνητική επιφάνεια στο κάθε ακουστικό έτσι ώστε να κολλούν μεταξύ τους και να μην μπερδεύονται τα καλώδια.
Η κάμερα έχει καλά specs, τραβάει και HD video, αλλά μέχρι εκεί.
Στα ενδότερα...
Το Pre 3 είναι μια σβέλτη συσκευή, αλλά για να είμαι ειλικρινής περίμενα μια συσκευή στα 1,4GHz να είναι αστραπιαία συνεχώς και όχι να παρουσιάζει στιγμαίες καθυστερήσεις. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει χώρος για software optimization.
Σε κάθε OS υπάρχουν στοιχεία που υπερέχουν του ανταγωνισμού και στοιχεία που θα έπρεπε να τα αντιγράψουν από αλλού. Το WebOS δεν είναι εξαίρεση. Τα notifications και το multitasking είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ, τέλος. Το Synergy είναι το πολυεργαλείο που μαζεύει email accounts, IM accounts, ρυθμίσεις, apps κλπ μέσα σε ένα user account το οποίο συγχρονίζει με όλες τις WebOS συσκευές που διαθέτεις (από 0 ως 1 όπως πάει το πράμα...). Το messaging κομμάτι έχει εργοστασιακή υποστήριξη για SMS, MMS, Google Talk, MSN, AIM, Yahoo! και (drum roll) Skype, όλα σε άψογο integration με το κινητό.
Το Skype συγκεκριμένα είναι το σύστημα της συσκευής για video calls, με όλα τα καλά όμως της ενσωμάτωσης μέσα στο OS. Κάνεις/λαμβάνεις κλήσεις, βίντεο κλήσεις, chat messages και το κεράσακι στην τούρτα, το webOS σε ρωτάει κάθε φορά που κάνεις κλήση εξωτερικού αν θέλεις να καλέσεις μέσω του carrier ή του Skype.
Αρνητικά στοιχεία υπάρχουν. Το copy-paste του iPhone είναι ακόμα το καλύτερο που έχω δει, το ίδιο και ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείς τον κέρσορα μέσα στο κείμενο (με τον μεγενθυντικό φακό). Από πλευράς localization, το WebOS είναι ακόμα στα επίπεδα του iOS πριν 3 χρόνια: υποστήριξη για ελάχιστες χώρες, ελάχιστα διεθνή πληκτρολόγια (όχι, δεν έχει ελληνικό)...
...και το χειρότερο στοιχείο μάλλον είναι το App Catalog. Με εξαίρεση ελάχιστες χώρες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι υπόλοιποι έχουμε πρόσβαση μόνο στις free εφαρμογές. Δεδομένου ότι ούτως ή άλλως το App Catalog είναι μικροσκοπικό σε σχέση με το App Store ή το Android Market, αυτό σημαίνει ότι μένουν ακόμη λιγότερες διαθέσιμες εφαρμογές.
Α ναι, υπάρχει και το θεματάκι της υποστήριξης. Η HP αποφάσισε ότι δεν θα ξαναφτιάξει WebOS συσκευές και αυτό αφήνει το μικρό μερίδιο των WebOS χρηστών στον αέρα.
Περισσότερα συμπεράσματα στις επόμενες μέρες, καθώς καλά-καλά δεν έχω κλείσει ακόμα 6 ώρες με το Pre 3 στα χέρια μου.
Αυτά από τις πρώτες ώρες συμβίωσης με το Pre 3. Για κλείσιμο, ένα μικρό video demo από αποτυχημένες λήψεις.
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 11, 2011
Review: Mobee Magic Charger
Πριν λίγο καιρό αγόρασα το Mobee Magic Charger, ένα αξεσουάρ για το Magic Mouse της Apple το οποίο αντικαθιστά τις 2 ΑΑ μπαταρίες με μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία, η οποία φορτίζει μέσω επαγωγής.
Το πακέτο περιλαμβάνει την επιφάνεια φόρτισης και το mini USB καλώδιο (αριστερά) και την μπαταρία (στην μέση). Προφανώς προϋποθέτει ότι έχεις ήδη ένα Apple Magic Mouse (δεξιά) από το οποίο μάλλον θα χάσετε το καπάκι των μπαταριών.
Η μπαταρία κουμπώνει λίγο δύσκολα στην θέση της αλλά οκ, μια φορά θα το βάλεις, δεν χρειάζεται να παίζεις όλη την ώρα με αυτό.
Θα χρειαστείς μια ελεύθερη USB θύρα και λίγο χώρο στο γραφείο σου για να βάλεις την βάση φόρτισης.
Όταν λοιπόν θέλεις να φορτίσεις το ποντίκι, απλά αφήνεις το Magic Mouse επάνω, αρχίζει η μαγεία της επαγωγής και το LEDάκι ανάβει πράσινο για να σου δείξει ότι άρχισε η φόρτιση.
Και γιατί να το πάρω αυτό το πράγμα το οποίο κοστίζει και €50;
Γιατί οι ΑΑ μπαταρίες σε εκνευρίζουν όσο κι εμένα. Ευτυχώς η (ανακοινωθείσα) διάρκεια ζωής είναι 500 κύκλοι φόρτισης. Η κάθε φόρτιση διαρκεί περίπου 5 μέρες, οπότε ...μούμπλε μούμπλε... θεωρητικά μιλάμε για λίγο παραπάνω από 6,5 χρόνια. Not bad, αν και πρακτικά μάλλον θα είναι κατιτίς λιγότερο. Όπως και να'χει, ησύχασα από τις επαναφορτιζόμενες ΑΑ που είχα μέχρι τώρα, τις οποίες το Magic Mouse τις καταπίνει αμάσητες.
Η φόρτιση παίρνει μερικές ωρίτσες, οπότε το βάζω για φόρτιση βράδυ όταν σηκώνομαι από τον υπολογιστή και την άλλη μέρα είναι έτοιμο.
Στα αρνητικά: το fake καπάκι της μπαταρίας έχει σχεδιαστεί ελαφρώς λάθος με πολύ μικρές ανοχές, κάτι το οποίο έχει δύο παρενέργειες:
α) κουμπώνει δύσκολα και ξεκουμπώνει ακόμα πιο δύσκολα. Απόδειξη η γρατζουνιά από κατσαβιδάκι που βλέπετε στις φωτογραφίες. Μετά από μερικά βάλε-βγάλε λίγο χαλαρώνουν τα πράγματα.
β) το power switch δεν έχει διαθέσιμη την πλήρη διαδρομή για να "κλειδώσει" με σιγουριά στην θέση on. Το αποτέλεσμα είναι το power switch να επιστρέφει στην θέση off σε random στιγμές. Λύση: με το προαναφερθέν κατσαβιδάκι έξυσα λίγο το εσωτερικό της πάνω πλευράς της εγκοπής έτσι ώστε να υπάρχουν περιθώρια κίνησης και να κουμπώνει με ασφάλεια στο on. Στην φωτογραφία μπορείς να δεις το εν λόγω σημείο.
Αξίζει; Για desktop χρήση, χίλιες φορές ναι. Για mobile χρήση, καλύτερα να έχεις ένα έξτρα σετάκι ΑΑ μαζί σου.
Το πακέτο περιλαμβάνει την επιφάνεια φόρτισης και το mini USB καλώδιο (αριστερά) και την μπαταρία (στην μέση). Προφανώς προϋποθέτει ότι έχεις ήδη ένα Apple Magic Mouse (δεξιά) από το οποίο μάλλον θα χάσετε το καπάκι των μπαταριών.
Η μπαταρία κουμπώνει λίγο δύσκολα στην θέση της αλλά οκ, μια φορά θα το βάλεις, δεν χρειάζεται να παίζεις όλη την ώρα με αυτό.
Θα χρειαστείς μια ελεύθερη USB θύρα και λίγο χώρο στο γραφείο σου για να βάλεις την βάση φόρτισης.
Όταν λοιπόν θέλεις να φορτίσεις το ποντίκι, απλά αφήνεις το Magic Mouse επάνω, αρχίζει η μαγεία της επαγωγής και το LEDάκι ανάβει πράσινο για να σου δείξει ότι άρχισε η φόρτιση.
Και γιατί να το πάρω αυτό το πράγμα το οποίο κοστίζει και €50;
Γιατί οι ΑΑ μπαταρίες σε εκνευρίζουν όσο κι εμένα. Ευτυχώς η (ανακοινωθείσα) διάρκεια ζωής είναι 500 κύκλοι φόρτισης. Η κάθε φόρτιση διαρκεί περίπου 5 μέρες, οπότε ...μούμπλε μούμπλε... θεωρητικά μιλάμε για λίγο παραπάνω από 6,5 χρόνια. Not bad, αν και πρακτικά μάλλον θα είναι κατιτίς λιγότερο. Όπως και να'χει, ησύχασα από τις επαναφορτιζόμενες ΑΑ που είχα μέχρι τώρα, τις οποίες το Magic Mouse τις καταπίνει αμάσητες.
Η φόρτιση παίρνει μερικές ωρίτσες, οπότε το βάζω για φόρτιση βράδυ όταν σηκώνομαι από τον υπολογιστή και την άλλη μέρα είναι έτοιμο.
Στα αρνητικά: το fake καπάκι της μπαταρίας έχει σχεδιαστεί ελαφρώς λάθος με πολύ μικρές ανοχές, κάτι το οποίο έχει δύο παρενέργειες:
α) κουμπώνει δύσκολα και ξεκουμπώνει ακόμα πιο δύσκολα. Απόδειξη η γρατζουνιά από κατσαβιδάκι που βλέπετε στις φωτογραφίες. Μετά από μερικά βάλε-βγάλε λίγο χαλαρώνουν τα πράγματα.
β) το power switch δεν έχει διαθέσιμη την πλήρη διαδρομή για να "κλειδώσει" με σιγουριά στην θέση on. Το αποτέλεσμα είναι το power switch να επιστρέφει στην θέση off σε random στιγμές. Λύση: με το προαναφερθέν κατσαβιδάκι έξυσα λίγο το εσωτερικό της πάνω πλευράς της εγκοπής έτσι ώστε να υπάρχουν περιθώρια κίνησης και να κουμπώνει με ασφάλεια στο on. Στην φωτογραφία μπορείς να δεις το εν λόγω σημείο.
Αξίζει; Για desktop χρήση, χίλιες φορές ναι. Για mobile χρήση, καλύτερα να έχεις ένα έξτρα σετάκι ΑΑ μαζί σου.
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 05, 2011
Vege-διαταραχή
Την πρώτη ένδειξη ανωμαλίας του θέματος "vegeterianism" την εντοπίζεις εύκολα όταν ανοίγεις το Wikipedia (εδώ) για να δεις τι εστί χορτοφαγία : ναι μεν σημαίνει ότι δεν τρως κρέας, αλλά υπάρχουν καμία 10αριά κατηγορίες χορτοφάγων και οι μισοί ούτε αυτό δεν καταφέρνουν.
Εννοώ αυτούς που "δεν τρώνε κρέας" αλλά τρώνε ψάρια, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι το ψάρι δεν είναι ζώο - μετεξεταστέοι στο "Εμείς κι ο κόσμος" του Δημοτικού. Ή ακόμα χειρότερα, αυτούς που έχουν την δικαιολογία ότι δεν τρώνε ζώα που "τα κακομεταχειρίζονται". Φάε παιδί μου ψαράκι, με περισσή αγάπη και φροντίδα του κάρφωσα ένα αγκίστρι στο στόμα, του ξεχείλωσα ουσιαστικα το μάγουλο μέχρι να το βγάλω στην στεριά και μετά το άφησα να πνιγεί αργά και βασανιστικά από την έλλειψη νερού στο υδρόβιο αναπνευστικό του σύστημα - ανθρωπιά και συμπόνοια λέμε.
Οι lacto-vegeterians είναι οι μόνοι που βγάζουν κάποιο νόημα (για vegeterians) και τρώνε γαλακτομικά αλλά όχι αυγά, τα οποία θεωρούνται κοτόπουλα in the making, αλλά το ακριβώς αντίθετο τους, οι ovo-veg., τρώνε αυγά αλλά όχι γαλακτοκομικά, κάτι που το βρίσκω απλά γελοίο. Δηλαδή προτιμάς να φας το μελλοντικό κοτόπουλο (έμβρυο! έτσι, να αηδιάσεις!) από το να πιεις γάλα που στο κάτω-κάτω είναι ο ορισμός της τροφής; Δεν σε βύζαξε η μάνα σου;
Μετά, οι υπόλοιπες κατηγορίες αρχίζουν να προσεγγίζουν το όριο της χαζομάρας με τις πάντες. Raw vegeterianism ρε φίλε, επιστροφή στην εποχή πριν την ανακάλυψη της φωτιάς. Ή buddhist vegeterianism, δεν τρώμε σκόρδα. Ή οι άλλοι που δεν τρώνε ρίζες - ξέχνα πατάτες και κρεμμύδια.
Ιδεολογία my ass, είναι πασιφανές ότι το ιδεολογικό υπόβαθρο της χορτοφαγίας κυμαίνεται μεταξύ χιπστεριάς και τροφικής διαταραχής. Και μη μου αρχίσετε τα μα-μου, δεν θα μου βγάλετε αυτούς που δεν τρώνε ρίζες πιο υγιείς από τα φωτομοντέλα που ξερνάνε 3 φορές την μέρα.
Το διατροφικό όφελος είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, αλλά κι αυτό υπό συζήτηση. Σε τελική, τα ίδια στοιχεία πρέπει να πάρει ο οργανισμός σου είτε από την μία διατροφή, είτε από την άλλη.
Καλά, δεν πιάνω στο στόμα μου διατροφές που επιβάλλουν οι θρησκείες, θα τραβήξει πολύ ο ποστς.
Σουβλόγησον.
ΥΓ. Αφορμή για το ποστ ήτο γνωστή μου η οποία έχει ταράξει τον γκόμενο της στα vegeterian restaurants Δεν φτάνει που έχεις την λόξα, πρέπει να την επιβάλλεις και σε άλλους. Ουσταποδωχάμουσιχτίρναουμ!
Εννοώ αυτούς που "δεν τρώνε κρέας" αλλά τρώνε ψάρια, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι το ψάρι δεν είναι ζώο - μετεξεταστέοι στο "Εμείς κι ο κόσμος" του Δημοτικού. Ή ακόμα χειρότερα, αυτούς που έχουν την δικαιολογία ότι δεν τρώνε ζώα που "τα κακομεταχειρίζονται". Φάε παιδί μου ψαράκι, με περισσή αγάπη και φροντίδα του κάρφωσα ένα αγκίστρι στο στόμα, του ξεχείλωσα ουσιαστικα το μάγουλο μέχρι να το βγάλω στην στεριά και μετά το άφησα να πνιγεί αργά και βασανιστικά από την έλλειψη νερού στο υδρόβιο αναπνευστικό του σύστημα - ανθρωπιά και συμπόνοια λέμε.
Οι lacto-vegeterians είναι οι μόνοι που βγάζουν κάποιο νόημα (για vegeterians) και τρώνε γαλακτομικά αλλά όχι αυγά, τα οποία θεωρούνται κοτόπουλα in the making, αλλά το ακριβώς αντίθετο τους, οι ovo-veg., τρώνε αυγά αλλά όχι γαλακτοκομικά, κάτι που το βρίσκω απλά γελοίο. Δηλαδή προτιμάς να φας το μελλοντικό κοτόπουλο (έμβρυο! έτσι, να αηδιάσεις!) από το να πιεις γάλα που στο κάτω-κάτω είναι ο ορισμός της τροφής; Δεν σε βύζαξε η μάνα σου;
Μετά, οι υπόλοιπες κατηγορίες αρχίζουν να προσεγγίζουν το όριο της χαζομάρας με τις πάντες. Raw vegeterianism ρε φίλε, επιστροφή στην εποχή πριν την ανακάλυψη της φωτιάς. Ή buddhist vegeterianism, δεν τρώμε σκόρδα. Ή οι άλλοι που δεν τρώνε ρίζες - ξέχνα πατάτες και κρεμμύδια.
Ιδεολογία my ass, είναι πασιφανές ότι το ιδεολογικό υπόβαθρο της χορτοφαγίας κυμαίνεται μεταξύ χιπστεριάς και τροφικής διαταραχής. Και μη μου αρχίσετε τα μα-μου, δεν θα μου βγάλετε αυτούς που δεν τρώνε ρίζες πιο υγιείς από τα φωτομοντέλα που ξερνάνε 3 φορές την μέρα.
Το διατροφικό όφελος είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, αλλά κι αυτό υπό συζήτηση. Σε τελική, τα ίδια στοιχεία πρέπει να πάρει ο οργανισμός σου είτε από την μία διατροφή, είτε από την άλλη.
Καλά, δεν πιάνω στο στόμα μου διατροφές που επιβάλλουν οι θρησκείες, θα τραβήξει πολύ ο ποστς.
Σουβλόγησον.
ΥΓ. Αφορμή για το ποστ ήτο γνωστή μου η οποία έχει ταράξει τον γκόμενο της στα vegeterian restaurants Δεν φτάνει που έχεις την λόξα, πρέπει να την επιβάλλεις και σε άλλους. Ουσταποδωχάμουσιχτίρναουμ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)