Έχω την εντύπωση ότι φέτος συνεχίστηκε η περσινή τάση: όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποίησαν την σοβαρότητα του θεσμού και παρουσίασαν το θέμα που του αρμόζει. Τραβέλια από Δανία, ξεδοντιάρικα βαμπίρ από Ελβετία, τα teletubbies της Ουκρανίας, το απερίγραπτο μαύρο χάλι του Ηνωμένου Βασιλείου...
Τιμή και δόξα, λοιπόν, σε αυτούς που όταν τα έλεγαν τους κορόιδευε ο κόσμος.
Και, ΝΑΙ, ο Ρακιντζής ήταν μπροστά από την εποχή του.
4 σχόλια:
πλακα πλακα, αν ειχαμε στειλει τον ρακιντζη τωρα θα ειχαμε ελπιδες! :P
έτσι γίνετε πάντα με τους πρωτοπόρους
όλοι τους χλευάζουν αλλά στο τέλος έρχεται η δικαίωση
εγώ πάντως την έχω καταβρεί με όλα αυτά τα χαζοχαρούμενα τραγούδια
γιατί πολύ απλά αναδεικνύουν αυτό που θα έπρεπε η eurovision να είναι εξαρχής
μια φιέστα χωρίς βαθυστόχαστες αναλύσεις
Δηλαδή... κάτι σαν πανηγύρι στο χωριό... :D
χωριό δεν λες τπτ!!!
Δημοσίευση σχολίου