Τα κινητά του dtsomp

Slow day... ας ποστάρουμε κάτι άσχετο να περάσει η ώρα... :D

Alcatel One Touch Easy

Το πρώτο μου κινητό. Το παρέλαβα στα χέρια μου κάπου το 1999, αφού είχε εκπληρώσει την θητεία του στα χέρια του πατέρα. Δύο γραμμές κειμένου, φυσικά ασπρόμαυρο. Καμία μορφή επικοινωνίας με υπολογιστή, φυσικά ούτε καν GPRS και τέτοιες technoφρικούλες. Τα θετικά του ήταν μια περίεργη επιλογή στο μενού που άδειαζε την μπαταρία άμεσα (δεν χρειαζόταν να περιμένεις να αδειάσει για να το φορτίσεις). Το ότι η μπαταρία του ήταν στην πραγματικότητα 3 AA επαναφορτιζόμενες (ή κάτι τέτοιο) σήμαινε ότι όποτε ξέμενες, πήγαινες στο περίπτερο και του έβαζες 3 αλκαλικές ΑΑ. Φυσικά, αυτή η διάταξη μπαταρίας σήμαινε ναυτάκι ζουμπουρλούδικο. Οι καλοπροαίρετοι (γκουχ) συμφοιτητές μου το έβαζαν στην άκρη των τραπεζιών που έγερναν, για αντίβαρο. Η λήψη ήταν πολύ καλή για την εποχή - έτσι μου λέει ο πατέρας μου γιατί στα χέρια μου η κεραία-τσουνάκι την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια νωρίς-νωρίς και ήταν απλά μέτρια.

Siemens S35

Μετά το Alcatel, ήρθε η ώρα της απόλυτης τεχνολογίας. Το S35 ήταν ντιζαϊνάτο (χωρίς εξωτερική κεραία), μεγάλη οθόνη 5-7 γραμμών κειμένου, υποστήριξη ελληνικών (ακούς Apple;), ημερολόγιο, παιχνίδια (ο ναρκαλιευτής ήταν αρρώστια!), υπέρυθρες και... wap browser! Γκάσπ! Φυσικά δεν υπήρχε ακόμα το GPRS και το όλο browsing γινόταν μέσω SMS. Φυσικά, δεν υπήρχαν και wap sites, οπότε δεν σε απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό. Η δυνατότητα syncing με υπολογιστή ήταν ηδονική. Δεν δούλευε πάντα, αλλά το ότι υπήρχε σαν δυνατότητα έστελνε το geek factor στον ουρανό. Το μενού ήταν στριφνό και έπρεπε να ήσουν αποφασισμένος για να το χρησιμοποιήσεις. Μόλις το μάθαινες όμως, όλες οι λειτουργίες γίνοταν ταχύτατα. Ανθεκτικό σε ΑΠΕΙΡΑ πεσίματα, τελικά συνταξιοδοτήθηκε λόγω μπαταρίας και λόγω του ότι μόλις είχε βγει το επόμενο κινητό που πήρα...

Siemens S55

Το S35 ήταν αρκετός λόγος για να γίνω Siemens fanboy και το S55 απλά χειροτέρεψε την κατάσταση. Έγχρωμο, bluetooth, υπέρυθρες, gprs, εφαρμογές να βγαίνουν με την σέσουλα (τα strategies είχαν την τιμητική τους), υπερπλήρη calendar και phonebook. Στις καλύτερες του, έπιανε τις 5-6 μέρες αυτονομίας - ηδονή σε λέω! Κρυμμένα features που δεν υπήρχαν σε επίσημα docs, ένα community που την έβρισκε να του αλλάζει τα φώτα και σύντομα άρχισαν να κυκλοφορούν firmware patches το ένα μετά το άλλο. Η μαμά-Siemens από την πλευρά της δεν το άφηνε μόνο του και τα επίσημα firmware updates έβγαιναν τακτικά. Και μάλιστα... firmware upgrade στο σπίτι ;) Η καζούρα στους Nokiaδες που έτρεχαν και πλακώνονταν με το ανεπανάληπτο service της Alpha Copy ήταν ιστορική. Το κινητό κατάφερε να ξεπεράσει τα δύο χρόνια στα χέρια μου και μάλιστα άντεξε και 10+ μήνες φανταρικό. Λειτουργικά ήταν άψογο, όμως τα πλήκτρα, τα οποία παραήταν κυριλέ φτιαγμένα, είχαν αρχίσει να εμφανίζουν τάσεις φυγής. Το service της Siemens στην Θεσσαλονίκη αδυνατούσε να βρει ανταλλακτικά (ή το ξεχνούσε, ένα από τα δύο) και παρά τις τρεις επισκέψεις μου, έμεινα με το... κινητό στο χέρι. Δεν είχα καμιά όρεξη να το αποχωριστώ, αλλά είχα βαρεθεί να κυνηγάω τα πλήκτρα του...

Sony Ericsson K750i

Δεν το πήρα γιατί μου άρεσε, αλλά ήταν καιρός πια να αποσύρω το S55 και κάτι έπρεπε να πάρω. Το K750 το διαισθάνθηκε αυτό και μου φερόταν με αντίστοιχο τρόπο. Κλήσεις που δεν έπαιρνα, κλήσεις που έπαιρνα αλλά δεν άκουγα τι μου έλεγαν, απότομα shutdowns, απ' όλα είχε ο μπαξές. Έκανε ότι μπορούσε για να το μισήσω και τα κατάφερνε καλά μέχρι τότε. Εν τέλει, μετά από προσπάθεια συνεχόμενων ωρών, καταφέρνω να του περάσω firmware update. Ω τι χαρά! Τα προβλήματα διορθώθηκαν, η απόκριση έγινε άμεση, η αυτονομία πήρε τα πάνω της! Από και πέρα, άρχισε να δουλεύει στους δικούς μου ρυθμούς. Η κάμερα ήταν εξαιρετική αλλά αυτό που με είχε βολέψει ήταν το πολύ καλό Bluetooth. Το είχα συνεχώς ανοιχτό ώστε να συνδέομαι με το PDA μου (τιμημένο Palm Z72s) και να τσεκάρω mail και λοιπά online. Το GPRS του δεν ήταν βέβαια 3G αλλά φυσούσε. Επίσης ήταν το πρώτο multimedia κινητό που είχα, με MP3 player, FM radio και έπαιζε και videos (τα οποία ήταν απλά ταλαιπωρία να τα βλέπεις σε εκείνη την οθόνη :D). Δυστυχώς, τα ακουστικά του ήταν χάλια και δεν τα χρησιμοποιήσα ποτέ. Αντικειμενικά πολύ καλό κινητό, αλλά η πρώτη εντύπωση είναι που μένει και δεν μπορώ να πω ότι το χώνεψα ποτέ. Ούτως ή άλλως, τρωγόμουν να πάρω κάτι πιο σοβαρό και δυνατό.

Palm Treo 680

Το palm pda που είχα είχε αρχίσει να με εθίζει στην έννοια του mobile computing και βλέποντας την ανακοίνωση κυκλοφορίας του Treo 680 άρχισε να γυαλίζει το μάτι μου. Τα specs ήταν παρόμοια με το Z72, με ελαφρές βελτιώσεις. Αυτό βέβαια που είχε σημασία ήταν το full qwerty keyboard - το κοίταζα στις φωτογραφίες σαν λουκουμάκι. Δεν μπορούσα βέβαια να δικαιολογήσω τα 430 ευρώ που έκανε και απλά κρατιόμουν, μέχρι που πέτυχα μια προσφορά - μου έβγαινε γύρω στα 300κάτι ευρώ. Με συνοπτικές διαδικασίες έγινε η παραγγελία και έφτασε στα χέρια μου την μέρα... που ανακοινώθηκε το iPhone. Talk about a mood killer. Δεν έχει σημασία, το Treo με υπηρέτησε πιστά για ενάμιση χρόνο. Οι εφαρμόγες που υπάρχουν για PalmOS είναι δεκάδες χιλιάδες και δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα του να βάλω ότι γουστάρω. Αυτά που είχαν σημασία ήταν η ανάπηρη υποστήριξη ελληνικών: ελληνικά έβλεπες μόνο στα SMS που σου έστελναν, για να γράψεις ελληνικά ή να δεις οπουδήποτε αλλού έπρεπε να αγοράσεις το Piloc, ένα third-party localization tool. Το οποίο φυσικά δεν έκανε θαύματα και έτσι δεν έβλεπες ελληνικά Unicode (που πλέον τείνει να είναι ο κανόνας). Το GPRS του ήταν αξιόλογα γρήγορο αλλά η έλλειψη Wi-Fi ήταν εμφανής - άλλωστε δεν είμασταν πια στο 2002... Πρακτική συσκευή, πάρ΄αυτά, και το PIM software ήταν απαράμιλλο, η CPU των 312 MHz έπαιξε πολλές ώρες video μέσα σε αεροπλάνα, ενώ η οθονάρα των 320x320 ήταν ο κρυφός καημός των απανταχού N95 users :P Και φυσικά, εφόσον έχεις χρησιμοποιήσει QWERTY keyboard σε κινητό για να γράψεις οτιδήποτε μεγαλύτερο από ένα SMS, δεν ξαναγυρνάς σε αριθμητικό πληκτρολόγιο. Αξίζει βέβαια να αναφέρω και μια μικρή "ασυμβατότητα" της συσκευής με τις σουηδικές SIM κάρτες - μου έχει κάψει 4 (ολογραφώς: τέσσερις) ως τώρα και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τις πταίει. Δεν με νοιάζει τώρα, βέβαια, διότι ....