The clock is ticking

Μετά το post για το τι πρέπει να θυμηθώ, και ένα μικρό post για το τι περιμένω...

• Να πάει 5 και να σχολάσω.
• Να έρθει το "βιβλίο" μου. 3 βδομάδες and counting...
• Να περάσει ο μήνας και να σκάσει ο μισθός. Πάλι αφραγκίες :-)
• Να έρθει ο Νοέμβριος και να την κάνω για μέρη άλλα.
• Να ενεργοποιήσει η Otenet το OnDSL kit. Και γρήγορα μάλιστα. Από χθες δεν έχω ίντερνετ στο σπίτι. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο θα αντέξω... %-)
  
• Να έρθει η Infosystem. Πάλι φτώχεια καταραμένη θα είναι και θα απογοητευτώ, αλλά είναι παράδοση πλέον.
• Να περάσει η Διεθνής Έκθεση "αναίμακτα". Κάθε χρόνο, ίδια εποχή, οι δρόμοι κλείνουν και δεν μπορείς ούτε να περπατήσεις στο κέντρο.
  
• Να έρθει η Παρασκευή για να πάω για καμιά μπυρίτσα άνετα. Χωρίς την έγνοια του πρωινού ξυπνήματος.
• Να έχει καλό καιρό το Σαββατοκύριακο και να κάνω την τελευταία βουτιά της χρονιάς.
  
• Να βγουν τα αποτελέσματα των συνεντεύξεων για το μεταπτυχιακό. Λες να...;
  
• Να περάσει ο καιρός. Γενικά...

EDIT: Δεν πρόλαβα καλά-καλά να κάνω το post και ειδοποίησαν από το μαγαζί ότι το "βιβλίο" έφτασε. Αναμένεται θερμό απόγευμα... :-)

Μην ξεχάσω...

• Να στήσω επιτέλους αυτό το καταραμένο samba στον serverάκο μου. Μου φαίνεται ότι πολύ κλωτσάει και χρειάζεται μια καρδάρα ξύλο. Εμπρός καλό μου vi...
• Να διαβάσω και το υπόλοιπο Witches Abroad του Terry Pratchett. Έκανα χθες την αρχή. Μαγεία :)
• Να παραλάβω ένα άλλο, λευκό, βιβλίο που περιμένω. Αν και όποτε έρθει. Σήμερα συμπλήρωσα 20 μέρες αναμονής. Γαμώ την τύχη μου...
  
• Να πάρω τηλέφωνο κάτι καρντάσια από τον στρατό. Καιρό έχουμε να τα πούμε.
• Να πληρωθώ! Αυτές τις μέρες έχω να πάρω και τα πρώτα λεφτά από την δεύτερη δουλειά. Περιστασιακή θα μου πεις, αλλά πλάκα στην πλάκα πρέπει να μαζεύτηκαν 400+ ευρώ. Μια χαρά!
• Να αρχίσω κοιλιακούς! Μιας που δρόσισε ο καιρός, λέω να αρχίσω και το περπάτημα. Χαλαρά-χαλαρά, μερικά χιλιόμετρα την μέρα. Θα πηγαίνω με το λεωφορείο για καφέ και θα γυρίζω με τα πόδια. Λέει;
• Να ψάξω και για εισιτήρια σιγά-σιγά. Τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου λέω να πάω να επισκεφτώ το ξενιτεμένο. Χμμμ... πρέπει να συζητήσω και την άδεια. Προβλέπω μάχες στο γραφείο...
  
• Να σημειώσω κάπου κάποιες ιδέες που έχω για την δεύτερη δουλειά που λέγαμε. Very promising, very much όγκος δουλειάς. Θα έχει πλάκα όμως...
• Να αρχίσω και βαράκια! Όχι για να χάσω κιλά. Πλησιάζει η συναυλία των Pearl Jam και το εισιτήριο λέει "Αρένα".
  
• Να πάρω εισιτήρια για τους Stomp!
• Να πάω να δω τι κάνει ένας από τους καλύτερους μου φίλους - είναι σεφ ;) Άνοιξε το κατάστημα προχθές και ούτε στο τηλέφωνο δεν μπορώ να τον βρω.
  
• Να κάνω καμιά δουλειά στο γραφείο γιατί από το πολύ το blogging θα με απολύσουν στο τέλος... :)
  

Αν ήμουν ένας ήρωας cartoon...

...θα ήμουν ο Σούπερ Γκούφυ.

Χωρίς τα φιστίκια (παχαίνουν τα μπάσταρδα).

Μουυυυυυυυυ

Ως φαντάροι τρώγαμε κρέατα που σκότωσε αυτοπροσώπως ο Ηρακλής για να βγάζει χαρτζιλίκι όταν τελείωσε τους άθλους του, και μας πειράζουν τα 7,5 χρονάκια;

:D

Ευτυχώς που κάηκε η μισή Ελλάδα...

...και έχουν κάτι να ασχολούνται τα δελτία ειδήσεων.

Αν το σκεφτείτε, μέσα σε μια βδομάδα έπιασαν δύο τεράστιες πυρκαγιές στην Ελλάδα (και κάποιες λίγο μικρότερες), έπεσε ένα Tupolev και αποκαλύφθηκε ότι ο Ισραηλινός πρόεδρος ξενοπηδούσε.

Τρελή χαρά για τα δελτία ειδήσεων που μέχρι τώρα έδειχναν κώλους από παραλίες (και σφιχτά πιασμένους από τις τιμές). Ξύπνησαν από την θερινή σιέστα και άρχισαν να σκοτώνονται πάλι στα παράθυρα.

Μόνο το Star κρατάει το επίπεδο και επιμένει στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Ξέρετε, ο Μαρτάκης έβγαλε αφίσα...

Και μια που έπιασα την επικαιρότητα, δεν κατάλαβα που είναι το κακό στην μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια. Ξέρετε πόσοι ήταν οι εισακτέοι ανά εξάμηνο το '04 (όταν πήρα πτυχίο) στην σχολή μου; Πάνω από 120. Έστω μάθημα Προγραμματισμού Ι. Βάλτε 120 νεοεισακτέους. Προσθέστε αυτούς που το χρωστάνε (καμιά 40αριά τουλάχιστον). Τώρα στριμώξτε τους στο αμφιθέατρο των 80 ατόμων. Ορίστε η διάνοια του συστήματος. Διδάσκει αλγόριθμους συμπίεσης από το πρώτο εξάμηνο.

Αφήστε τα παιδιά να σπουδάσουν ΣΩΣΤΑ επιτέλους. Το ξέρουμε ότι οι περισσότεροι εισακτέοι είναι περισσότεροι ψήφοι. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν μερικά πράγματα που δεν αρέσουν σε όλους...

ΥΓ: Ποιος είναι αυτός ο Μαρτάκης ρε παιδιά; Έβγαλε αφίσα γιατί είναι κάτι;

Μη του μιλάτε του παιδιού...

...κάνει δίαιτα και είναι ευερέθιστος.

Φτου κι απ'την αρχή. Πουτάνα κενωνία...

On-line κοινότητες, greeklish και άλλες ιστορίες τρόμου

Ελληνικές on-line κοινότητες. Τα γνωστά fora που λιώνουμε όλοι στο διάβασμα, εκεί που στρεφόμαστε όλοι για βοήθεια στις δύσκολες στιγμές.

Τυγχάνει λόγω του.... πολύσχιστου* χαρακτήρα και ταμπεραμέντου μου (εδώ γελάμε) να συμμετάσχω ενεργά σε καμιά 10αριά ποικίλου ενδιαφέροντος fora, λιγότερο ενεργός σε 3-4 ξένα, ενώ στο παρελθόν διετέλεσα μέλος της συντονιστικής ομάδας ενός αρκετά μεγάλου forum (άνω των 1000 μελών) **. Μερικά από αυτά είναι χαβαλετζίδικα τελείως, άλλα είναι εξειδικευμένου τεχνικού χαρακτήρα ενώ 2-3 είναι επίσημα forum συλλόγων με νομική υπόσταση. Τέλος πάντων, του πούστη, δεν είμαι άσχετος όσο αναφορά τους "καλούς τρόπους συμπεριφοράς" σε ένα forum, έχω δει δυο-τρια πράγματα και έχουμε πλακωθεί και σε μερικά flames για διάφορα θέματα.

Όπως τα greeklish.

Συμφωνώ με την υποστήριξη της ελληνικής γλώσσας. Ελληνικό forum, ελληνική γλώσσα, έστω και με ορθογραφικά λάθη (για αυτά υπάρχει πάντα λύση). Το θέμα είναι... πώς το επισημαίνεις σε κάποιο (κατά πάσα πιθανότητα νέο) μέλος που χρησιμοποιεί greeklish. Αλλού χρησιμοποιούνται reply posts με ευγενική παράκληση. Αλλού συνηθίζεται η αποστολή προσωπικών μηνυμάτων στο μέλος, ώστε να μην γίνεται δημοσίως η παρατήρηση.

Όμως, κάποιο forum αντιστέκεται ακόμα και θα αντιστέκεται για καιρό στους καλούς τρόπους.

Τι γνώμη μπορείς να σχηματίσει κάποιος για μια κοινότητα στην οποία βασικά/ιδρυτικά της μέλη απαντούν στα greeklish posts με το αμίμητο (και αρκετά συχνό απ'ότι είδα) "ξαναγράψτο στα ελληνικά για να το διαβάσω/απαντήσω"; Όταν μιλάς για τους καινούριους λέγοντας "πρέπει να συμμορφωθούν οι νουμπάδες που γράφουν greeklish", οι καινούριοι θα πάρουν την αξιοπρέπειά τους και θα πάνε αλλού, σε παραπλήσιο forum, γιατί υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές. Το οποίο φυσικά και γίνεται, για αυτό και στο forum είστε/είμαστε τρεις κι ο κούκος. Και μετά...

...μας φταίει η αγορά που το αντικείμενό μας δεν είναι γνωστό στην Ελλάδα και γι' αυτό δεν έχουμε καινούρια μέλη και δεν καταλαβαίνω γιατί μας θεωρούν ελιτίστικη κοινότητα, εμείς είμαστε ανοιχτοί σε όλους...

Νομίζω ότι το να εφαρμόσεις έναν κανονισμό του forum δεν απαιτεί να είσαι αγενής σε κάποιον που ουσιαστικά σε τιμάει ζητώντας την συμβουλή σου και την γνώμη σου....

Και για να μην γκρινιάζω μόνο... τιμή και δόξα και προσκυνώ και δεν-ξέρω-τι-άλλο στην ελληνική φωτογραφική κοινότητα. Παράδειγμα προς μίμηση! Νομίζω ότι είναι με διαφορά το ελληνικό forum με το καλύτερο επίπεδο.
(τα ακούτε εσείς εκεί πέρα οι "ευγενείς";)

* Ελπίζω η λέξη "πολύσχιστος" να σημαίνει αυτό που νομίζω και να μην γίνω ρεζίλι :Ρ
** Τώρα είμαι διαχειριστής σε μια... τρύπα των δέκα ατόμων. Που θα πάει, θα μεγαλώσουμε... :)

...

Και εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό...

Το θεριό κουνήθηκε...

Οι χρήστες του mycosmos.gr είμαι σίγουρος ότι θα παρατήρησαν μια subtle but significant αλλαγή στο interface.

Το πλήκτρο για την αποστολή SMS έφυγε από την καταραμένη κάτω αριστερά μπάρα με τα υπόλοιπα πλήκτρα και θρονιάστηκε στην επάνω δεξιά γωνία της οθόνης. Ναι, όταν λέω μπάρα με πλήκτρα, εννοώ εκείνο το (ActiveX;) κατασκεύασμα που παίζει μόνο σε IE και εμποδίζει τους χρήστες άλλων browsers να δουλέψουν σαν άνθρωποι (και, κυρίως, να στείλουν τα τζαμπέ SMS).

Ευτυχισμένε χρήστη Firefox, μπορείς κι εσύ να επικοινωνήσεις τώρα με τον υπόλοιπο κόσμο.

ΥΓ: Τελικά... η ειδοποίηση με sms για εισερχόμενο mail δεν υπάρχει αλλού εκτός από το mycosmos; Κάτι σε ΤΙΜ;

Που πήγαν τα όνειρα σου ρε;

Που τα πέταξες; Στο κάδο της πολυκατοικίας σου, όπως κατέβαινες για να πας στην δουλειά;

Εσύ είσαι που θα κατακτούσες τον κόσμο; Που θα έπαιζες κιθάρα εκεί που σκάει το κύμα, στις τέσσερις το πρωί, κάτω από τον Λευκό Πύργο; Που θα καβαλούσες την μηχανή και θα χανόσουν στο ηλιοβασίλεμα, λες και είσαι ο Peter Fonda στο Easy Rider; Παναθεμά σε, δεν κοιτάς τα χάλια σου. Ονειρευόσουν μια μικρή φωτιά στην παραλία, ένα μπουκάλι ούζο και 3-4 φίλους για να χαχανίζετε. Μπράβο. Σοβαρά άτομα.

Ήθελες να ταξιδέψεις και στην Ευρώπη... τρομάρα σου. Ήθελες να βγάλεις φωτογραφία μέσα στο καλοκαιρινό πράσινο των Άλπεων. Να δεις εκείνο το κάστρο στην Μάλτα που το είδες μια φορά σε καρτ-ποστάλ. Να πιεις μια βαρελίσια σε εκείνα τα κωλοχώρια έξω από το Δουβλίνο. Μαλάκα μου, το Βόρειο Ακρωτήρι σε μάρανε.

Εσύ ήσουν που θα έμενες πάντα παιδί;

(Momentary lapse of reason. Ξέρει αυτός)

Gmail και τα μυαλά στα κάγκελα

Όσο το μαθαίνω, τόσο πιο πολύ μ'αρέσει. Έχει κάποιες δυνατότητες πολύ έξυπνα υλοποιημένες που σου λύνουν τα χέρια. Σήμερα π.χ. καθόμουν και έπαιζα με φίλτρα και labels.

Όμορφα και εύκολα, ο χρήστης μπορεί να ορίσει αρκετά ευέλικτα φίλτρα (με δυνατότητα αναδρομικής ή μη ισχύος) τα οποία δίνουν δυνατότητα ελέγχου των πεδίων From, To, Subject, αν το σώμα του κειμένου περιέχει ή δεν περιέχει κάποιο συγκεκριμένο κείμενο και τέλος αν υπάρχει attachment. Τα actions που παρέχουν τα φίλτρα περιλαμβάνουν αυτόματη αρχειοθέτηση (δηλαδή δεν στο βγάζει στο Inbox αλλά archived), σήμανση με αστεράκι (το αντίστοιχο με τα SOS που γράφαμε στα βιβλία του σχολείου), χαρακτηρισμό του mail με label που επιλέγουμε εμείς, αυτόματη διαγραφή και αυτόματο forward. Ίσως έχω καιρό να χρησιμοποιήσω webmails (εκτός του gmail) αλλά απ'ότι θυμάμαι ούτε το Yahoo!mail, ούτε το Hotmail έχουν τόσο δυνατά φίλτρα. Και ΣΙΓΟΥΡΑ κανένα από τα δύο δεν έχει αυτόματο forward, το οποίο το έψαχνα ωσάν χαζός για μια περίοδο...

Τα labels είναι "ταμπελάκια", δηλαδή ένας χαρακτηρισμός, μια περιγραφή ενός συγκεκριμένου mail. Δημιουργείς όσα θέλεις, τα βαφτίζεις όπως θέλεις και τα βάζεις σε όποιο mail θέλεις, είτε με κάποιο φίλτρο, είτε χειροκίνητα. Κατόπιν έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις κάποιο label από την σχετική λίστα στα αριστερά και να σου εμφανίσει όλα τα mail που έχεις χαρακτηρίσει με το συγκεκριμένο label.

Εντάξει, σίγουρα όλοι τα ξέρετε, αλλά δεν είχα κάτσει ιδιαίτερα να το ψάξω μέχρι τώρα και ενθουσιάστηκα με τα labels και (επιτέλους!) το αυτόματο forward.

Τώρα μένει να δοκιμάσω το προγραμματάκι που χρησιμοποιεί τα 2,5 GB του gmail σαν δικτυακό δίσκο :)

Ubunru Dapper Drake 6.06.1

Τελικά.... ΟΥΤΕ η updated έκδοση του Ubuntu βλέπει τον δίσκο μου.

Σταθερά με 5.10 λοιπόν :/

Η πόλη γεμίζει

Ωραία ήταν η Σαλλλλλονίκη άδεια.

Όλοι την είχαν κάνει για παραλίες και μέρη εξωτικά. Μόνοι τους, με παρέες, με την οικογένεια, με αυτοκίνητα, μηχανές, τρένα και πλοία.

Χαιρόσουν να κυκλοφορείς στην πόλη αυτές τις μέρες. Λες και είναι ένα τελείως διαφορετικό μέρος. Παρκάρισμα παντού, κίνηση μηδέν, στα φανάρια της Τσιμισκή ζήτημα είναι αν διασχίζουν τον δρόμο 2-3 πεζοί.

Τώρα περιμένουμε σιγά-σιγά τον Σεπτέμβρη. Όλοι θα έχουν επιστρέψει, τα σχολεία θα ανοίξουν, θα έρθει και η Διεθνής Έκθεση (με υπουργούς, πρωθυπουργούς, δημοσιογράφους και κοσμάκη) και θα γίνει η πόλη σαρδελοκονσέρβα. Και όταν πια τελειώσει και η ΔΕΘ, τότε θα μπούμε σε νορμάλ ρυθμούς.

Άδεια η πόλη... που πήγαν όλοι....

OS ping-pong

Το ποστ αυτό άρχισα να το σκέφτομαι όταν ο tyxod, ακούγοντας ότι θα πάρω mac, χοροπήδηξε και άρχισε τα "γιατί το πήρες" και "τι θα το κάνεις". Με την ευκαιρία, συγγνώμη για την αναστάτωση :D

Την τελική αφορμή για το ποστ την έδωσε το Dell της ka8y το οποίο βρέθηκε στο κρεβάτι του πόνου και η συζήτηση που ακολούθησε στα σχόλια. Οι κακές γλώσσες λένε ότι το Dellάκι κάνει φιλότιμες προσπάθειες να λυτρωθεί από την ιδιοκτήτριά του. Οι κακές γλώσσες, όχι εμείς :Ρ

Πάμε λοιπόν...

Φανατίλας στο θέμα των λειτουργικών συστημάτων δεν είμαι, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που νομίζετε. Δεν μ'αρέσει να κρίνω software χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία, γι'αυτό και ξεκίνησα ένα μικρό ταξίδι από το ένα λειτουργικό σύστημα στο άλλο.

Μέχρι τον Φεβρουάριο, το pc μου έτρεχε Windows 2000. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο (σε σχέση με τα XP) είναι οι λιγότεροι πόροι που χρειάζονται για να κάνουν την ίδια δουλειά. Τα ΧΡ πάντα μου φαίνονται βαριά και φορτωμένα. Τα W2k ήταν μια σχέση πάθους, έκαναν την δουλειά τους ήσυχα και ωραία, λίγο φρόντιζες να κρατάς σε καλή φόρμα την registry, λίγο ένα defrag από δω κι από κει, κατέβαζες και τα security updates (τα οποία ήταν ουκ ολίγα), μια χαρά. Φυσικά το καθιερωμένο format ανά 6-12-18 μήνες δεν το γλίτωνες αν ήθελες να δουλεύεις σαν άνθρωπος, αλλά "Windows είναι αυτά, ένα format το θέλουν".

Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με το pc υπήρχε και ένας server με Debian. Ούτε μόνιτορ, ούτε γραφικό περιβάλλον. Κονσόλα και πάλι κονσόλα. Η ύπαρξή του στην αρχή ήταν κυρίως για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά στην πορεία άρχισε να βγάζει και δουλειά (βλέπε downloading, e-mail notifications, file server και έπεται fax/print server). Έτσι άρχισα να μαθαίνω δυο-τρια πράγματα για το Linux και τα Debianοειδή. Μαγεία η multitasking κονσόλα, χλιδή το υπέροχο apt-get, αλλά το ωραίο είναι αλλού: στην νοοτροπία. Η νοοτροπία ήταν τελείως διαφορετική από τα Windows. Το πιο σημαντικό ήταν να συνηθίσω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ REGISTRY. Η κάθε εφαρμογή έχει το δικό της config file. Ένα μικρό textάκι, το ανοίγεις, το αλλάζεις και κάνεις επανεκκίνηση την εφαρμογή. Έτοιμες οι αλλαγές. Κάπως έτσι κατάλαβα το γελοίο της registry. Είναι επιεικώς ηλίθιο να πρέπει να κάνεις επανεκκίνηση το pc γιατί άλλαξες μια ρύθμιση σε μια εφαρμογή.

Κάπως έτσι πείστηκα ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να δω σε ότι αναφορά τα λειτουργικά συστήματα. Τον Φεβρουάριο του 2006, μόλις απολύθηκα από φαντάρος (biiiig smile) είπα να αλλάξω και την e-ζωή μου. Τα Windows πήγαν σε ένα μικρό partition (just in case, ποτέ δεν ξέρεις) και εγκατέστησα Ubuntu 5.10, codename Breezy Badger.

Χλιδή! Έρωτας με την πρώτη ματιά. Εγκατάσταση για χαζούς (πιο απλή και από ΧΡ), φιλικό περιβάλλον και από κάτω Unix. Πραγματικό multitasking, κάθε εφαρμογή μόνη της (και όχι "κλείσε όλες τις εφαρμογές για να εγκατασταθώ") και όλα αυτά από μια open source community που σε κυνηγάει για να σε βοηθήσει. Η προσαρμογή πιο γρήγορη απ'ότι νόμιζα, τα Ubuntu fora βοηθάνε πάρα πολύ. Ο shared εκτυπωτής δούλεψε μέσα σε 5 λεπτά. Ακόμα και η κάρτα tv δούλεψε ανέλπιστα εύκολα (τα config files που λέγαμε). Μόνο με την webcam χρειάστηκε να ψάξω για driver module και να παιδευτώ.

Προβλήματα φυσικά και υπήρξαν. Όπου εμπλεκόταν κάποιο proprietary πρωτόκολλο/φορμά, το επίσημο Ubuntu δεν ασχολιόταν καθώς υπάρχουν θέματα copyright. Στην λίστα των "απαγορευμένων" formats συμπεριλαμβάνονται ο αλγόριθμος mp3, τα μισά video codecs, ενώ σε αυτά προσθέτονται και κάποια τα οποία ναι μεν υπάρχουν αλλά είναι πίσω σε σχέση με τις Windows εκδόσεις, όπως π.χ. το Flash. Λύσεις υπάρχουν, τα περισσότερα από αυτά λύνονται πανεύκολα με το Automatix και το EasyUbuntu, οπότε μικρό το κακό.

Το θέμα είναι ότι συνειδητοποιείς ότι κάνεις πλέον την δουλειά σου καλύτερα. Το OpenOffice (πλέον) λίγα έχει να ζηλέψει από το MS Office. Για ΟΤΙ χρειαστείς, υπάρχει μια open-source εφαρμογή για να σου λύσει τα χέρια, χωρίς shareware/malware/payware/registration-για-να-τρέξω-ware. Όλα τζάμπα, όλα free, όλα αποτελεσματικά, πολλές λύσεις για κάθε πρόβλημα ώστε να έχεις και το δικαίωμα της επιλογής. Τα updates του συστήματος αρκετά συχνά (οι κάτοχοι dsl είναι ευνοημένοι), ενώ, σημειωτέον, δεν χρειάζεται να βάλω antivirus. Μόνο παιχνίδια δεν θα παίξεις, αλλά υπάρχει το ScummVM (και ένα κάρο άλλοι emulators) και αυτό με καλύπτει πλήρως. Ναι ρε, Monkey Island και τα μυαλά στα keyboards! Για μένα πάντως, η απεξάρτηση από τα Windows επήλθε και δεν έχω ούτε έναν λόγο για να επανέλθω.

Η "ανάγκη" (ποτέ δεν υπάρχει ανάγκη, εμείς την δημιουργούμε) για την αγορά ενός laptop ήταν η αφορμή για την γνωριμία με την Apple. Designάτα μοντέλα (το eye-candy είναι σημαντικός geek factor), με ένα εξαιρετικό (κατά τα λεγόμενα, δεν ξέρω ακόμα) λειτουργικό σύστημα που βασίζεται σε πυρήνα BSD. Ώπα, χοροπήδηξε ο linuxάς, εδώ έχει Unix! Εκτός από Unix, τα mac έχουν και μια αξιοσέβαστη κοινότητα που τα υποστηρίζει θερμά (cult of mac) με πολλές ποιοτικές και εξαιρετικές εφαρμογές. Κάτι σαν το Ubuntu δηλαδή :) Το hardware ούτως ή άλλως με αφήνει σε γενικές γραμμές αδιάφορο, φτάνει να κάνει την δουλειά του σωστά. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον περισσότερο είναι ο σεβασμός προς τον αγοραστή, τουλάχιστον όπως το είδα εγώ.

Πρώτο γκολ, το GarageBand και λοιπές εφαρμογές του MacOSX. Ταυτόχρονη πολυκάναλη ηχογράφηση σε εφαρμογή που πάει πακέτο με το λειτουργικό; Ο παράδεισος του ερασιτέχνη μουσικού. Τέτοια προγράμματα συνήθως παίζουν σε τιμές ανάλογες του Photoshop. Οι υπόλοιπες εφαρμογές του iLife δεν με ενθουσίασαν τόσο ("κάτσε να τις δεις πρώτα ρε θείο") αλλά υποψιάζομαι ότι δεν είναι του πεταματού. Πληρώνεις για software και το χαίρεσαι.

Δεύτερο γκολ, η υποστήριξη. Ακόμα και οι mac με G3 (επεξεργαστής που βγήκε το 1997) τρέχουν την τελευταία έκδοση του MacOSX, και απ'ότι ανακοινώνει η Apple, θα τρέχει και την επόμενη (Leopard, βγαίνει την άνοιξη). Δεν είπαμε ότι πετάει, αλλά συγκρίνετε με τις απαιτήσεις των Vista και καταλαβαίνετε. Ανταλλακτικά υπάρχουν ακόμα στην αντιπροσωπεία για ότι χρειαστείς. Ξέρεις λοιπόν ότι παίρνεις ένα mac με χρόνο ζωής άνω των 3-4 χρόνων.

Τρίτο γκολ, το innovation. Μ΄αρέσει οι εφαρμογές που δουλεύω να έχουν πρωτοποριακή σύλληψη ή/και έξυπνη υλοποίηση (τα λέγαμε και προηγουμένως). Με κάνει να περιμένω τα επόμενα προϊόντα της εταιρείας όπως περίπου περιμένεις τον επόμενο δίσκο του αγαπημένου σου τραγουδιστή. Άλλωστε, programming is an art form.

...μεγάλο το σεντόνι....

Τέλος πάντων, αυτό που προσπαθώ να περάσω είναι ότι η μεταβίβασή μου από την μία πλατφόρμα στην άλλη δεν είναι ούτε φανατίλα, ούτε καπρίτσιο. Απαιτώ από τον εαυτό μου να έχει ανοιχτούς ορίζοντες και συνειδητοποίησα ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε όταν χρησιμοποιούσα αποκλειστικά το X λειτουργικό σύστημα, οποιοδήποτε κι αν είναι το Χ. Και σε τελική ανάλυση, για να κρίνεις ένα λειτουργικό σύστημα, πρέπει να ξέρεις σε τι υστερεί σε σχέση με τον ανταγωνισμό και σε τι υπερέχει.

Φίλε αναγνώστη, εσύ που κατάφερες να διαβάσεις μέχρι εδώ, σε ευχαριστώ για τον κόπο σου. Επίσης, τα Windows είναι τα χειρότερα όλων και η Microsoft πρέπει να πυρποληθεί συνθέμελα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα :Ρ

EDIT: ξέχασα να γράψω για την σταθερότητα του Ubuntu και για τα κολλήματα που ΔΕΝ έχει. Με μόνη εξαίρεση όταν έβαζα λάθος kernel module για την webcam (και εγαμιόταν το σύμπαν), από τον Φεβρουάριο είχα 0 (ολογραφώς: μηδέν) κολλήματα. Αλλά έτσι είναι. Όταν έχεις καιρό να τα δεις, τα ξεχνάς κιόλας... ;)

Η αντίστροφη μέτρηση

Στις 8:00 το πρωί της Δευτέρας πρόκειται να λήξουν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Λίβανο, όπως ανακοίνωσε ο ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Μέχρι τότε, ωστόσο, και οι δύο πλευρές συνεχίζουν να μετρούν θύματα...

(Πηγή: in.gr)

Πόση ειρωνεία...

Πέσανε κάποιοι όροι και συμφωνήσαμε και οι δύο. Δώσαμε και τα χέρια. Αν μη τι άλλο, ο λόγος μου συμβόλαιο. Στις 8 το πρωϊ θα γίνουμε καλοί γείτονες, μέχρι και φίλοι.

Αλλά μέχρι τις 8 θα ξεκοιλιάσω τους γονείς σου, θα κάψω τα ξαδέρφια σου, θα διαμελήσω τα αδέρφια σου. Έχω μέχρι τις 8 να ρίξω ότι βλήμα έχω που λειτουργεί, ακόμα και τα ληγμένα.

Δεν το χωράει το μυαλό μου. Κάποια παιδιά είναι κρυμμένα στα χαλάσματα και μετράνε τα δευτερόλεπτα μέχρι τις 8 το πρωί...

Στυγερό έγκλημα

Τρεις άντρες, αγνώστου ταυτότητας, εισέβαλλαν σε μανάβικο της Θεσσαλονίκης αλαλάζοντας ακατανόητες κραυγές και απαίτησαν από την πωλήτρια δύο φορητούς υπολογιστές γνωστής εταιρείας οπωροκηπευτικών. Η έντρομη πωλήτρια υπέκυψε στις απαιτήσεις των τρομοκρατών, παρήγγειλε τους υπολογιστές και προσπάθησε να τους εξυπηρετήσει όσο γινόταν καλύτερα ώστε να μην χυθεί αθώο αίμα. Σε μια στιγμή παραφροσύνης, οι στυγεροί εγκληματίες πυροβόλησαν μια άτυχη ταμία στο πρόσωπο με την προκαταβολή και, συνεχίζοντας τους αλαλαγμούς, διέφυγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Την ευθύνη για το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα ανέλαβε με επιστολή της στο Computer Για Όλους η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση "Μίλα μου για μήλα", απειλώντας μάλιστα ευθέως τον γνωστό επιχειρηματία κουφωμάτων Βασιλάκη Καϊλα-Πόρτες. Αμέσως μετά το χτύπημα, βρέθηκε παρακείμενος τοίχος στον οποίο είχε γραφτεί με σπρέι το ακατανόητο σύνθημα "Κλείσε τα παντζούρια και φάε ένα μήλο". Οι αρχές έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό.

Αχέμ...

Καινοτομία;

Ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω.

Link 1 - από το Worldwide Developer Conference της Apple, παρουσίαση του καινούριο iChat.
Το iChat (ο messaging/teleconference client που είναι ενσωματωμένος στο MacOSX) υπέστη μερικές βελτιώσεις και πλέον μπορεί να αφαιρέσει το background που φαίνεται πίσω σου κατά την διάρκεια του video-conference και να βάλει είτε μια φωτογραφία, είτε ένα video που παίζει σε loop. Στην φωτογραφία, στέλεχος της Apple κάνει αστεϊσμούς στο video-conference όταν από πίσω του παίζει βιντεάκι από rollercoaster. Wheeeeeee!

Link 2, Link 3 - επεξεργαστές κειμένου για Windows και MacOSX αντίστοιχα.
Μαυρίλα και κακό; Ακριβώς! Οι δυο επεξεργαστές κειμένου (ο ένας είναι port του άλλου) έχουν την εξής πρωτοτυπία: για να μην αποσπάται ο χρήστης από τα εικονίδια και τα διάφορα πραγματάκια που χοροπηδούν σε taskbars, docks κλπ, μαυρίζουν όλη την οθόνη και επιτρέπουν μόνο κείμενο. Έτσι γίνεται πιο εύκολο να συγκεντρωθείς στο κείμενο που έχεις να γράψεις. Κάτι σαν ωτασπίδες για τα μάτια...

Link 4 - Media library. Περίπου.
Απλότητα και λειτουργικότητα. Θέλεις να φτιάξεις μια library στην οποία θα έχεις περασμένα όλα τα εξώφυλλα των βιβλίων (CD, DVD κλπ κλπ) που έχεις, μαζί με πληροφορίες για αυτά. Τρέχεις το Delicious Library, περνάς το barcode του βιβλίου μπροστά από την webcam του υπολογιστή σου και το πρόγραμμα ψάχνει στο internet, κατεβάζει το εξώφυλλο, κατεβάζει και τα στοιχεία του βιβλίου και στα περνάει στο ψηφιακό ράφι.

Για το επόμενο δεν έχω link, έχω quote:

I was skeptical regarding the two-finger clicking new on the MacBook but it's really nice. Tapping the touchpad with two fingers at once = a right click, and moving around with two fingers on the pad = scrolling (both horizontal and vertical). It sounds a bit wonky but it's a lot faster than stretching a bit to hit the right touchpad button, or going to the edges in order to scroll.

Εν ολίγοις... δεξί κλικ στο touchpad με δύο δάκτυλα. Αν σύρεις τα δύο δάκτυλα, είναι scrollάρισμα του παραθύρου.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών: η πρακτικότητα και η αποτελεσματικότητα μέσα από την υλοποίηση μιας απλούστατης αλλά πανέξυπνης ιδέας (και ότι είναι όλα σε Apple περιβάλλον, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Το θεωρώ φανταστικό να φτιάχνει κάποιος τόσο... innovative software στηριζόμενος σε μια τόσο απλή ιδέα. Ούτε φοβερή τεχνολογία, ούτε ολόκληρα τμήματα R&D.

Το θέμα είναι... ποιος θα σκεφτεί την ιδέα. Μερικές ιδέες παραείναι απλές για να τις σκεφτείς.

Τι έμαθε ο τουρίστας στην Σαντορίνη

1. Η Σαντορίνη φημίζεται για το ηλιοβασίλεμά της. Αν ξενερώσεις και δεν σ'αρέσει, δεν πέτυχες κατάλληλο καιρό. Για καλύτερα αποτελέσματα. δοκίμασε μια βραδιά που θα έχει υγρασία στην ατμόσφαιρα. Ο ουρανός γεμίζει υπέροχες αποχρώσεις του μωβ. Και του πορτοκαλί. Και του κόκκινου...
   
2. Η Σαντορίνη ΔΕΝ είναι όσο ακριβή πίστευες ότι θα είναι, αρκεί να μην πηγαίνεις στα τυφλά. Έξω από κάθε εστιατόριο/καφέ θα βρεις τιμοκατάλογο, τον διαβάζεις και αποφασίζεις αν θα μπεις. Αν δεν βρεις κατάλογο, ψάξε μέχρι να βρεις (σε άλλο μαγαζί). Ως αιγαιοπελαγίτικο νησί σε φουλ σεζόν, οι τιμές είναι λίγο τσιμπιμένες, αλλά τα 25 ευρώ για έναν καφέ κρίνονται ως ανακριβή...
3. Η Σαντορίνη είναι το νησί των ζευγαριών. Υπάρχουν και οι μπακουροπαρέες αλλά -trust me- ξεχωρίζουν από μακριά.
4. Η Σαντορίνη έχει μερικά υπέροχα εκθέματα στο Προϊστορικό Μουσείο, τα περισσότερα από αυτά χρονολογούνται στον 17ο π.Χ. αιώνα. Μεγαλύτερη ατραξιόν οι τοιχογραφίες, ο ορισμός του "όταν εμείς κάναμε τέχνη, εσείς κρεμόσασταν από τα δέντρα". Μην το χάσεις, έστω κι αν δεν έχεις ξαναμπεί ποτέ σε μουσείο.
5. Tech junkies, μην αγχώνεστε. Τα net cafe έχουν DSL σύνδεση ενώ υπάρχει Γερμανός και Multirama για τις... βασικές καταναλωτικές σας ανάγκες :D
6. Οι Σαντορινοί είναι ευγενέστατοι. Ακούστηκαν παράπονα από κάποιους τουρίστες, αλλά εμείς δεν είδαμε σχετικό "κρούσμα". Άψογοι σε όλες μας τις επαφές.
   
7. Τα ΚΤΕΛ κυκλοφορούν σε όλο το νησί, σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά η διαδρομή Φηρά-Οία είναι over-crowded. Προτιμήστε ενοικιαζόμενο μεταφορικό μέσο, πολύ trendy οι γουρούνες.
8. Εικόνα-φετίχ: ζευγάρι Γιαπωνέζων τουριστών με ανοικτά κράνη, γυαλιά Ray-ban, φωτογραφική κρεμασμένη από τον λαιμό, να προσπαθεί να προσαρμοστεί στην Ελληνική οδηγική νοοτροπία, καβάλα σε ενοικιαζόμενη γουρούνα. Kamikazeeeeeee! :)
9. "Είναι πολλά τα σκαλιά Άρη". Η δυτική πλευρά του νησιού είναι γκρεμός, και στην άκρη αυτού είναι χτισμένα τα Φηρά, η Οία, το Ημεροβίγλι, δηλαδή οι μεγαλύτερες κοινότητες. Ξεχάστε τα τακούνια κυρίες, θα υποφέρετε. Πλακόστρωτα, ανηφόρες, κατηφόρες, σκαλιά, θα φροντίσουν να σας γυμνάσουν. Έσω έτοιμος, πάρε αθλητικά.
   
10. Προσοχή που πατάς, στα πλακόστρωτα κυκλοφορούν γαϊδαράκια που κουβαλούν τουρίστες - επίδοξους καουμπόϋδες και φροντίζουν να αφήνουν το "στίγμα" τους όπου μπορούν.
11. Αν σου πουν ότι στην τάδε παραλία μπορείς να πας είτε από τα σκαλιά, είτε με κάποιον άλλον τρόπο, ΠΑΝΤΑ επιλέγεις τον άλλο τρόπο. Αν αναρωτιέσαι γιατί, φτάνει να σου πώ ότι η (κατά τα άλλα παραθαλάσσια) Οία έχει υψόμετρο 300 μέτρα. Ρώτα και το Nenyaki που ακόμα παραμιλάει...
12. Ευκαιρία να προσέξεις την δίαιτά σου. Τα κρεατικά δεν είναι στα φόρτε τους, ειδικά ο γύρος φαίνοταν παντού χάλια. Ευκαιρία για ψαρικά, ζυμαρικά και σαλάτες. Για τους πιο ανασφαλείς, υπάρχουν πάντα τα γνωστά Goody's...
    
13. Τοπικές σπεσιαλιτέ: το κρασί βινσάντο (πολύ γλυκό, σερβίρεται σε σφηνάκια), τα ντοματίνια, η φάβα και οι ντοματοκεφτέδες που, παραδόξως, δεν καταφέραμε να τους γευτούμε.
    
14. Οι παραλίες είναι λίγες και ελαφρώς απομακρυσμένες από τους δημοφιλείς οικισμούς, θα χρειαστείτε ΚΤΕΛ ή rent-a-bike/car. Κρύα μεν, πεντακάθαρα δε νερά παντού. Περισσότερο μας άρεσε το Καμάρι, με την μαύρη ηφαιστειογενή άμμο (μάλλον μοναδική στην Ελλάδα).
15. Σε μια βδομάδα, βγάλαμε περίπου 400 φωτογραφίες, κυρίως γιατί γέμισαν όλες οι κάρτες μνήμης. Εφοδιαστείτε κατάλληλα, τα τοπία είναι πολλά. τα ηλιοβασιλέματα εντυπωσιακά.
16. το άσχετο: το Hiundai Atos είναι σαν σπιρτόκουτο με ρόδες αλλά το air-condition του κάνει ψύξη στο πι και φι.
    

Γενικό συμπέρασμα:

η Σαντορίνη είναι ιδανική για ζευγαράκια. Θα πάτε για ηλιοβασίλεμα, για βόλτα στα σοκάκια, για ρομαντζάδα. Όχι ότι το clubbing και το μπάνιο στις παραλίες δεν είναι εφικτό, αλλά μάλλον υπάρχουν και καλύτερα μέρη για τέτοιες ασχολίες. Κρατήστε την ρομαντζάδα.