Αλλεργία στο τηλέφωνο

Δεν αντέχω καθόλου να μιλάω στο τηλέφωνο. Το απεχθάνομαι σαν μέσο επικοινωνίας και εκνευρίζομαι όταν βλέπω άτομα να το έχουν κάνει σκουλαρίκι, είτε είναι σταθερό τηλέφωνο, είτε κινητό.

Με εκνευρίζει αφάνταστα το "πήρα να δω τι κάνεις", όταν το κάνουν άτομα που μιλάμε μία στο εξάμηνο ή, αντιδιαμετρικά, άτομα που βλεπόμαστε κάθε μέρα.

Στην πρώτη περίπτωση, δεν πήρες να δεις τι κάνω, αλλά σου έμειναν κάποια λεπτά χρόνου ομιλίας στο τέλος του μήνα και είσαι τόσο τσίπης που λυπάσαι να τα αφήσεις ανεκμετάλλευτα ("αφού τα πλήρωσα, να βγάλουν τα λεφτά τους") και το ξέρω ότι το κάνεις αυτό γιατί με κλείνεις μόλις συμπληρώσουμε τα εν λόγω λεπτά - οπότε ΔΕΝ δίνεις την εντύπωση του καλού φίλου που με θυμήθηκε, όπως ίσως ήλπιζες.

Στην δεύτερη περίπτωση, βαριέσαι του κερατά (ή είσαι απλά η κουτσομπόλα της γειτονιάς) και μου φορτώνεσαι, πιάνοντας μου την συζήτηση με τις ώρες. Guess what, I'm not here to entertain you. Σε είδα ήδη σήμερα, το πιο πιθανό είναι ότι θα σε δω και αύριο. Μπορείς να μου τα πεις και από κοντά.

Το τηλέφωνο δεν είναι μέσο διασκέδασης. Δεν μπορείς να με παίρνεις τηλέφωνο και να μου λες "τι χαμπάρια, πως τα πας". Για να σου μιλήσω στο τηλέφωνο, πρέπει να βρίσκομαι σε χώρο που να μπορώ να μιλήσω (όχι τόσο συχνό φαινόμενο όσο νομίζεις), πρέπει να έχω χρόνο να σου μιλήσω (ακόμα πιο αραιό φαινόμενο) και, τελευταία, πρέπει να έχω και όρεξη να σου μιλήσω (στην περίπτωση μου: ποτέ). Για να σου μιλήσω, πρέπει συνήθως να αφήσω οποιαδήποτε δουλειά κάνω και το όταν με κρατάνε από τις δουλειές μου δεν είναι κάτι που εκτιμώ.

Επίσης, ακόμα πιο εκνευριστικό είναι το ότι μιλάμε στο GoogleTalk/MSN/YIM/AIM/whatever και... με παίρνεις τηλέφωνο για να "συννενοηθούμε"! For fuck's sake, ήδη μιλάμε! Δηλαδή, με το τηλέφωνο είναι πιο "επίσημο" αν κανονίσουμε να βρεθούμε στις 9, ενώ από το IM είναι "φλου"; Ολόκληρα logs κρατάει το google talk, τι άλλο θες για πιο επίσημο, αριθμό πρωτοκόλλου;

Σε όλα αυτά τα "εγκλήματα", δεν εξαιρούνται οι VoIP apps. Το να με καλέσεις στο Skype σημαίνει απλά ότι πλέον δεν μπορώ να π.χ. ανακατεύω το φαί στην κατσαρόλα γιατί τώρα πρέπει να είμαι μπροστά στον υπολογιστή για να σου μιλήσω (αλίμονο σου αν μου καεί το φαγητό). Θέλεις να ανοίξουμε webcams; Φρόντισε να έχεις ένα fuckin' really good reason.

Επίσης, όταν έχεις ένα ηλίθιο ringtone στο κινητό με την ένταση στο τέρμα, όταν χτυπάει (και αρχίζεις να μιλάς δυνατά) γίνεσαι απλά ο δακτυλοδεικτούμενος ενοχλητικός μαλάκας και όχι η φίρμα που ίσως νόμιζες. Σοκαρίστηκες; Κι όμως! Σε κανέναν δεν αρέσει ένας βλάκας που κάνει θόρυβο με όποιο τρόπο μπορεί. Περίεργο, ε;

Η ώρα του disclaimer (για να μην παιδεύονται κάποιοι στα comments άδικα):
ναι, όταν έχεις κάτι σοβαρό ή επείγον να μου πεις, πάρε με τηλέφωνο. Η δουλειά προέχει. Για όλες τις άλλες μαλακίτσες όμως, υπάρχει το email, το instant messaging και η συνάντηση στην καφετέρια.

Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ως αντικοινωνική συμπεριφορά και δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Είμαι αντικοινωνικός, το έχω αποδεχτεί και δεν κολλάω ιδιαίτερα να κλείνω τηλέφωνα όταν δεν μπορώ να μιλήσω. Στείλε μου ένα email να μου πεις τι κάνεις, θα το χαρώ πάρα πολύ. Το email σου μπορώ να το διαβάσω και μέσα στο αμφιθέατρο της σχολής, μέσα στο λεωφορείο, στην αναμονή του οδοντίατρου, μέσα στο νοσοκομείο. Τα κινητά έχουν προχωρήσει πάρα πολύ για να τα περιορίζουμε σε μια κλήση που δεν μπορείς να την δεχτείς πάντα. Το email σου θα το διαβάσω στην πρώτη ευκαιρία ακόμα και σε χώρους που απαιτούν ησυχία, ενώ το τηλεφώνημα σου απλά θα με αναγκάσει να βγω από τον χώρο που είμαι (αν μπορώ), για να σου απαντήσω. Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, ότι αν σε αυτή την περίπτωση μου πεις "πήρα να δω τι κάνεις", δεν κερδίζεις την συμπάθεια μου...

"...όταν χτυπάει το τηλέφωνο, 9 στις 10 είναι για κακό...."