Ιδιωτική εκπαίδευση

Σε γνωστό ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ακολουθείται η εξής τακτική:

προσλαμβάνεται η υπάλληλος (είτε δασκάλα, είτε νηπιαγωγός) με τον βασικό μισθό (600 ευρώ). Η σύμβαση της είναι ....Σεπτέμβριος με Δεκέμβριος. Η επαναπρόσληψη γίνεται μόλις περάσουν τα Φώτα, σιγά μη δίνουμε τζάμπα λεφτά στο ενδιάμεσο. Φυσικά, το ίδιο γίνεται το Πάσχα και το καλοκαίρι. Δηλαδή, χάνει μισθούς, επιδόματα γιορτών, μήνες προϋπηρεσίας.

Επειδή τα λεφτά είναι πολλά Άρη, η ίδια υπάλληλος θα αναλάβει και καθήκοντα συνοδού των παιδιών στα λεωφορεία. Ενδεχομένως, ίσως χρειαστεί να σιδερώσει κανένα πουκάμισο του διευθυντή.

Ααα... ο διευθυντής. Εκτελεί επίσης καθήκοντα κηπουρού, οδηγού λεωφορείου καθώς και μουσικού. Επίσης, αφού έχει τόσο καλές συνθήκες εργασίας για τις υπαλλήλους του, θεωρεί ότι αυτές δεν κάνουν αρκετά καλά την δουλειά τους και τους βάζει τις φωνές καθημερινά.

Όπως είναι λογικό, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια επικρατεί της οικονομικής ανάγκης και οι υπάλληλοι παραιτούνται ανά δύο-τρεις βδομάδες.

Το ερώτημα είναι το εξής:

εσείς θα στέλνατε τα παιδιά σας σε τέτοιο σχολείο;