Κοίτα να δεις... περνάει ο καιρός...
Την Τετάρτη, πουρνό πουρνό, ανεβαίνω στου αερουπλάνουυυ και, με μια μικρή στάση στο Ελ Βενιζέλ, την κάνω για Στοκχόλμη.
Μόλις τώρα αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι φεύγω για μεταπτυχιακό και ότι θα ξαναμπώ στην εκπαιδευτική/μαθησιακή διαδικασία. Έχω ξεχάσει πως είναι να είσαι φοιτητής - το 2004 πήρα το πτυχίο μου και από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι. Στρατός, κάτσε λίγο να προσαρμοστείς στην πολιτική ζωή, αναζήτηση δουλειάς, δουλειά ως code monkey, απογευματινή δεύτερη δουλειά, παραίτηση από την πρώτη... και τώρα πάλι φοιτητής. Θα έχει πλάκα η προσαρμογή.
Ωχ... θα πρέπει να ξαναμάθω να γράφω με το χέρι... τόσα χρόνια on the keyboard... :D
Σημαδιακό είναι ότι θα μείνω για πρώτη φορά μόνος μου. Ως φοιτητής ΤΕΙ, ήμουν από τους "ντόπιους", από αυτούς που πέρασαν σε σχολή στην πόλη τους και δεν χρειάστηκε να φάνε φαγητό της λέσχης. Καλές οι ευκολίες, αλλά χάνεις άλλα (ναι, ζήλευα). Χε, τώρα είναι η σειρά μου. Καιρός να πεινάσω κι εγώ :) Αν και μετά την ξενέρα του Ε.Σ., νομίζω ότι αποκτάς ανοσία. Ότι και να φας είναι καλό...
Anyway, όλα αυτά τα θέλω, τα γουστάρω. Δύο άλλα πράγματα με προβληματίζουν.
Οι περισσότεροι συμφοιτητές μου θα είναι 22-24 ετών, από το πτυχίο κατευθείαν στο μεταπτυχιακό, χαρά και ευτυχία. Εγώ είμαι ήδη στα 27 και με το όποιο mentality σου δημιουργεί η στρατιωτική και εργασιακή εμπειρία (δηλαδή τα σκατά). ΟΚ, δεν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα, αλλά είμαι περίεργος να δω κατά πόσο θα αργήσουμε να συννενοηθούμε. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω δύο συμφοιτητές, τον Αλέξη και τον Παναγιώτη, πατημένα 25, που κοίταζαν εμάς τους 19χρονους και χαμογελούσαν. Κωλόπαιδα. Κάτι ξέρατε και δεν το λέγατε :P
Το πιο σημαντικό, αν όχι το μόνο σημαντικό, είναι το οικονομικό θέμα. Αν φτάσεις σε αυτή την ηλικία και έχεις βγάλει μια δεκάρα με τον ιδρώτα σου, είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις στο "μπαμπά λεφτά, μαμά λεφτά". Ούτε αυτοί έχουν όρεξη να πληρώνουν τον ΚΠΠ (Καταχραστή Πατρικής Περιουσίας), ούτε εσύ έχεις τα μούτρα και την αξιοπρέπεια να πας και να ζητήσεις χαρτζιλίκι.
Δυστυχώς, ο πρώτος χρόνος θα περάσει κάπως έτσι. Έχω μεν τις μεταφράσεις που κάνω για το περιοδικό (remote εργασία με email - βολικό, θα συνεχίσω και επάνω), αλλά τα gadget money (έτσι το βάφτισα το χαρτζιλίκιον τούτο, γιατί το έδινα αποκλειστικά σε gadgets) δεν φτάνουν ούτε για "ζήτω". Στο δεύτερο έτος, βλέπουμε... Οι εταιρίες πληροφορικής είναι πολλές, όλο και θα παίξει κανά internship ή κάποιο part-time job.
Άντε να δούμε... Τρεις και σήμερα. Ρε! Περνάει ο καιρός!
ΥΓ: Υπάρχει ένας εξαιρετικά σημαντικός λόγος για να με ζηλεύετε. Γλυτώνω όλη την προεκλογική περίοδο! Νια νια νια νια νια :P
Την Τετάρτη, πουρνό πουρνό, ανεβαίνω στου αερουπλάνουυυ και, με μια μικρή στάση στο Ελ Βενιζέλ, την κάνω για Στοκχόλμη.
Μόλις τώρα αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι φεύγω για μεταπτυχιακό και ότι θα ξαναμπώ στην εκπαιδευτική/μαθησιακή διαδικασία. Έχω ξεχάσει πως είναι να είσαι φοιτητής - το 2004 πήρα το πτυχίο μου και από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι. Στρατός, κάτσε λίγο να προσαρμοστείς στην πολιτική ζωή, αναζήτηση δουλειάς, δουλειά ως code monkey, απογευματινή δεύτερη δουλειά, παραίτηση από την πρώτη... και τώρα πάλι φοιτητής. Θα έχει πλάκα η προσαρμογή.
Ωχ... θα πρέπει να ξαναμάθω να γράφω με το χέρι... τόσα χρόνια on the keyboard... :D
Σημαδιακό είναι ότι θα μείνω για πρώτη φορά μόνος μου. Ως φοιτητής ΤΕΙ, ήμουν από τους "ντόπιους", από αυτούς που πέρασαν σε σχολή στην πόλη τους και δεν χρειάστηκε να φάνε φαγητό της λέσχης. Καλές οι ευκολίες, αλλά χάνεις άλλα (ναι, ζήλευα). Χε, τώρα είναι η σειρά μου. Καιρός να πεινάσω κι εγώ :) Αν και μετά την ξενέρα του Ε.Σ., νομίζω ότι αποκτάς ανοσία. Ότι και να φας είναι καλό...
Anyway, όλα αυτά τα θέλω, τα γουστάρω. Δύο άλλα πράγματα με προβληματίζουν.
Οι περισσότεροι συμφοιτητές μου θα είναι 22-24 ετών, από το πτυχίο κατευθείαν στο μεταπτυχιακό, χαρά και ευτυχία. Εγώ είμαι ήδη στα 27 και με το όποιο mentality σου δημιουργεί η στρατιωτική και εργασιακή εμπειρία (δηλαδή τα σκατά). ΟΚ, δεν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα, αλλά είμαι περίεργος να δω κατά πόσο θα αργήσουμε να συννενοηθούμε. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω δύο συμφοιτητές, τον Αλέξη και τον Παναγιώτη, πατημένα 25, που κοίταζαν εμάς τους 19χρονους και χαμογελούσαν. Κωλόπαιδα. Κάτι ξέρατε και δεν το λέγατε :P
Το πιο σημαντικό, αν όχι το μόνο σημαντικό, είναι το οικονομικό θέμα. Αν φτάσεις σε αυτή την ηλικία και έχεις βγάλει μια δεκάρα με τον ιδρώτα σου, είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις στο "μπαμπά λεφτά, μαμά λεφτά". Ούτε αυτοί έχουν όρεξη να πληρώνουν τον ΚΠΠ (Καταχραστή Πατρικής Περιουσίας), ούτε εσύ έχεις τα μούτρα και την αξιοπρέπεια να πας και να ζητήσεις χαρτζιλίκι.
Δυστυχώς, ο πρώτος χρόνος θα περάσει κάπως έτσι. Έχω μεν τις μεταφράσεις που κάνω για το περιοδικό (remote εργασία με email - βολικό, θα συνεχίσω και επάνω), αλλά τα gadget money (έτσι το βάφτισα το χαρτζιλίκιον τούτο, γιατί το έδινα αποκλειστικά σε gadgets) δεν φτάνουν ούτε για "ζήτω". Στο δεύτερο έτος, βλέπουμε... Οι εταιρίες πληροφορικής είναι πολλές, όλο και θα παίξει κανά internship ή κάποιο part-time job.
Άντε να δούμε... Τρεις και σήμερα. Ρε! Περνάει ο καιρός!
ΥΓ: Υπάρχει ένας εξαιρετικά σημαντικός λόγος για να με ζηλεύετε. Γλυτώνω όλη την προεκλογική περίοδο! Νια νια νια νια νια :P
5 σχόλια:
άντε με το καλό... φωτογραφίες μην ξεχνάς να ανεβάζεις
(ζηλεύω ο πουστης αλλά που θα μου πάει, 2 χρόνια είναι αυτά αφού πέρασαν τα προηγούμενα 23 θα περάσουν και αυτά)
Χωρίς υποτροφία ανεβαίνεις :(; Τον πρώτο καιρό θα είσαι μάλλον λίγο στριμωγμένα. Αλλά όλο και κάποια απασχόληση θα βρεις.
Καλό ταξίδι και περιμένουμε ανταπόκριση από Σκανδιναβία (:σνιφ)!
Thank you βέρυ μουτς.
Υποτροφία δεν παίζει διότι το dealine των αιτήσεων ΜΕ υποτροφία ήταν κάπου στον Ιανουάριο. Εγώ άρχισα να ψάχνω τα του μεταπτυχιακού τον Μάρτιο, οπότε πρόλαβα το δεύτερο deadline του Απριλίου-Μαίου για τους EU Citizens (χωρίς υποτροφία).
Ευτυχώς δεν έχει δίδακτρα...
Άντε, πάλι φοιτητής Μήτσο...
Βιβλοθήκες, εστίες, noc και τέτοια...
Πόσο σε ζηλεύω :)
Καλή δύναμη και καλό διάβασμα!!!
Αχαχαχα, αυτό με το noc ακούστηκε πολύ απειλητικό ;)
Ευχαριστώ Νίκο :)
Δημοσίευση σχολίου