Πάσχα στο εξωτερικό

Άλλο ένα Πάσχα πέρασε - αυτή την φόρα όμως επί σουηδικού εδάφους. Τώρα που ετοιμάζομαι να την πέσω για ύπνο, σκέφτομαι ότι, από μία άποψη, το Πάσχα εδώ ήταν πιο θρήσκο από το Πάσχα στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα έρχεσαι αντιμέτωπος με ...τους πάντες. Τα μαγαζιά στολίζονται, η τηλεόραση σε σφυροκοπάει με ταινίες εποχής, τα media αναφέρουν συνεχώς το "μέρες κατάνυξης", οι συγγενείς και ο περίγυρος είναι "στα όπλα" για τους εορτασμούς και σε ψήνουν να πας εκκλησία, οι φίλοι σε ρωτάνε που θα πάτε για ποτό μετά την Ανάσταση.

Στην Σουηδία, το προτεσταντικό Πάσχα περνάει στο ντούκου - οι Σουηδοί φαίνεται να αδιαφορούν για την θρησκεία. Αν, όπως φέτος, το ελληνορθόδοξο και το προτεσταντικό Πάσχα δεν συμπέσουν*, τότε ο Έλληνας μετανάστης/φοιτητής γιορτάζει μέσα σε κλίμα ....extreme καθημερινότητας.

Αυτή η διαφορά σημαίνει ότι στην Ελλάδα σε βάζουν στο κλίμα οι υπόλοιποι, στο εξωτερικό όμως πρέπει να φτιάξεις το κλίμα μόνος σου - κάτι που προϋποθέτει ότι ΘΕΛΕΙΣ να φτιάξεις θρησκευτικό κλίμα. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, πρέπει όντως να "πιστεύεις" για να μπεις στην διαδικασία ανεύρεσης Ελληνορθόδοξου ναού στην Στοκχόλμη για να παρακολουθήσεις τις λειτουργίες και να πας να πάρεις το Άγιο Φως - έστω κι αν δεν μπορείς να το βάλεις στο μετρό όταν γυρίζεις. Υπάρχει η πιθανότητα βέβαια να το κάνεις γιατί έτσι έμαθες από παιδάκι και φοβάσαι μη σε μαλώσει η μαμά που δεν πήγες εκκλησία, αλλά καθώς οι Έλληνες που γνωρίζω εδώ πέρα είναι μεταπτυχιακοί/διδακτορικοί φοιτητές, (θέλω να) πιστεύω ότι η μόρφωση φέρνει και το σχετικό ελεύθερο πνεύμα σκέψης, οπότε το διαγράφω.

Αυτό όμως που μ΄άρεσε περισσότερο με το Πάσχα εδώ πέρα, είναι ότι πολλοί μη Έλληνες φίλοι μας τίμησαν με την παρουσία τους. Όχι βέβαια στην Εκκλησία, αλλά στο γλέντι της Κυριακής. Στην παρέα μας σήμερα προστέθηκαν τρεις Ιρανοί, μια Κοσοβάρα και ένας Ονδουριανός (παλαιστινιακής καταγωγής). Δεν ήρθαν γιατί μυρίστηκαν φαί - τα φαγοπότια εδώ είναι "bring your own food". Δεν ήρθαν γιατί έψαχναν ευκαιρία για νταβαντούρι - οι Ιρανοί ειδικά κάνουν BBQ party κάθε βδομάδα. Σίγουρα δεν ήρθαν για την μουσική - πόση καραγκούνα να αντέξει ο Ονδουριανός;

Τα παιδιά όμως έκατσαν και γιόρτασαν μαζί μας. Ζήτησαν να τους εξηγήσουμε τι ακριβώς γιορτάζουμε. Μάθανε να λένε "stin ygeia soy". Μοιράστηκαν και τα φαγητά τους (αρνίσια προϊόντα, λόγω θρησκείας), τσικνίστηκαν παλεύοντας με τα κάρβουνα και τις σχάρες, βοήθησαν και στο μάζεμα - συμμετείχαν όσο και οι Έλληνες. Μας ευχήθηκαν και μας ξαναευχήθηκαν "happy easter".

Ε είναι να μην τρατάρεις μια φραπεδιά μετά το φαγητό; :)

Ομολογώ ότι είχα πολλά χρόνια να περάσω τόσο όμορφο Πάσχα.

*: είναι αλήθεια ότι το καθολικό/προτεσταντικό Πάσχα δεν συμπίπτει με το ελληνορθόδοξο γιατί η ορθόδοξη εκκλησία, ενώ άλλαξε από το παλαιό στο καινούριο ημερολόγιο, χρησιμοποιεί για τον υπολογισμό του Πάσχα το παλαιό μόνο και μόνο για να πάει κόντρα στους "άλλους";